Vandaag was het ook voor mij zover. Nadat gister @JuL1ta al haar boek voor de boekenruil had ontvangen, viel vanmiddag mijn boek door de brievenbus. Natuurlijk had ik vooraf geprobeerd te raden wat zij mij zou toesturen. Maar dat gaf ik al snel op. Ondoenlijk. Met de schaarse informatie die we uitgewisseld hadden in de korte tijd dat we elkaar pas kennen, zouden zowat alle boeken in aanmerking komen. Ik kon niet meer doen dan afwachten. Gelukkig heb ik vakantie en dan vliegt de tijd voorbij.
Dus had ik vanmiddag niet eens in de gaten dat er tussen de stapel post een dikke enveloppe zat die speciaal voor mij bestemd was. Bijna elke dag komen er wel van die goedgevulde enveloppen bij ons binnen, en in de meeste gevallen zijn ze voor mijn Inge. Vandaar dat ik routinematig de stapel op haar bureau legde en verder ging met waar ik mee bezig was. Totdat ik werd teruggeroepen omdat er iets voor mij bij de post zat. Op hetzelfde moment wist ik het. Mijn boek! Haar boek! Whatever, ons boek! Voorzichtig scheurde ik de enveloppe open en haalde het boek tevoorschijn. Er zat ook een brief bij.
Ik ging eerst maar eens koffie zetten. Het boek lag op de keukentafel met de brief opengeslagen ernaast. Af en toe las ik alvast een zin. Toen de koffie klaar was nam ik alles mee naar buiten waar ik een plekje opzocht uit de zon. Als eerste begon ik de brief te lezen. Daarna pakte ik het boek en bekeek het aandachtig. Ik had het nog nooit eerder gezien. In gedachten gaf ik @JuL1ta een compliment. Dat was haar toch maar mooi gelukt om een mij compleet onbekend boek uit te zoeken. Zowel titel als auteur deden geen enkele bel rinkelen. Nochtans had de auteur al eens ooit de Pulitzer prijs gewonnen. En dit boek bleek zelfs verfilmd te zijn zo las ik op de achterflap, maar ook dat zorgde nog steeds voor geen enkel teken van herkenning. Wanneer het de bedoeling was om via deze boekenruil in aanraking te komen met compleet andere literatuur dan ik gewend was zelf te kiezen, dan was het nu al geslaagd te noemen.
Met de korte samenvatting op de achterflap moet ik het dus doen:
Gogol is named after his father’s favourite author. But growing up in an Indian family in suburban America, the boy starts to hate the ackward name and itches to cast it off, along with the inherited values it represents. Determined to live a life far removed from that of his parents, Gogol sets off on his own path only to discover that the search for identity depends on much more than a name.
‘The Namesake’, geschreven door Jhumpa Lahiri, want dat is het boek wat ik ontvangen heb, lijkt me daarom in alle opzichten een ruil waar ik geen spijt van ga krijgen. En nu we allebei ons boek in bezit hebben, kan de boekenruil officieel van start gaan:
@petepel let the game begin! #boekenruil pic.twitter.com/jc1TgiqCEk
— JuLi (@JuL1ta) August 14, 2013
@JuL1ta zal zich aldus gaan verdiepen in ‘Tussen mes en keel’ van Geerten Meijsing, en ik vanzelfsprekend in ‘The Namesake’. De komende tijd zal ik hier regelmatig mijn leeservaringen delen en afsluiten met een recensie. Het is mij nog niet bekend hoe @JuL1ta dat gaat doen. Zoals gezegd, een aantal spelregels moeten zich nog uitkristaliseren. Misschien deelt ze haar leeservaring alleen met mij. Misschien wel helemaal niet en houdt ze het voor zichzelf. Of misschien gaat ze wel in op mijn aanbod om bijvoorbeeld een gastblog op mijn site te schrijven. Wat zij wil. Zolang we maar boeken blijven ruilen.
