50books — vraag 33

Laat ik aller­eerst begin­nen met te zeg­gen wat een gewel­dig ini­ti­a­tief ik #50books vind. Elke zon­dag­och­tend is het stee­vast de eer­ste blog­post die ik ga lezen. En ’s avonds nog­maals, maar dan voor­al om de reac­ties. Ik ben daar­om erg ver­eerd dat ik een gast­blog mag schrij­ven met een vraag die mij al een tijd­je door het hoofd spookt.

Ook een Man van Hout leest boe­ken. Op een eRea­der natuur­lijk, want lie­ver heb ik dat de bomen blij­ven staan en niet ver­ma­len wor­den tot pulp voor papier. Maar dat ter­zij­de. Nu las ik onlangs ‘The Cuckoo’s Calling’, een thril­ler geschre­ven door Robert Gal­braith. Ik had nog nooit van deze auteur gehoord en kocht het boek op de gok. Een­tje die goed uit­viel. Ik las het in één ruk uit. Robert Gal­braith, die moest ik in de gaten blij­ven houden.

Daar had het bij kun­nen blij­ven, ware het niet dat al spoe­dig aan het licht kwam dat de auteur Robert Gal­braith niet bestaat. Het is een pseu­do­niem. En wel van J.K. Row­ling. U weet wel, van Har­ry Potter.

Nu mijn dilem­ma. Of eigen­lijk mis­schien wel twee. Ten eer­ste dus Har­ry Pot­ter. Dat vind ik hele­maal niets. Ver­schil­len­de keren een poging gege­ven. Ik kwam er niet door­heen. Voor mij ont­steeg het niet de jeugd­li­te­ra­tuur, en sor­ry maar die tijd ligt ach­ter me. Toch bleef ik wel nieuws­gie­rig naar de schrijf­ster Row­ling. Toen haar eer­ste boek voor vol­was­se­nen uit­kwam heb ik het met­een aan­ge­schaft. Niet echt een suc­ces. ‘The Casu­al Vacan­cy’ heb ik met moei­te uitgelezen.

Het was me inmid­dels dui­de­lijk gewor­den. Row­ling en Man van Hout lig­gen elkaar niet. Robert Gal­braith en Man van Hout lagen elkaar wel. Maar Gal­braith bleek Row­ling. Wat nu?

Hoe om te gaan met het feit dat een auteur beter (of slech­ter, want dat kan ook) schrijft onder pseu­do­niem? Alles aan­schaf­fen, want als je een van de twee goed vindt, dan is het toch logisch dat je de ander ook goed zou moe­ten vin­den? Ten­slot­te is het één en dezelf­de auteur. Of zijn het ver­schil­len­de schrijf­stij­len die de auteur bezigt en is het vol­ko­men nor­maal dat je meer gechar­meerd kunt zijn van het alter ego van een auteur dan van de auteur zelf? Ten­slot­te, en ook niet geheel onbe­lang­rijk, onder wel­ke auteurs­naam sla je het boek eigen­lijk op (of waar zet je het in je kast wan­neer je geen ebook hebt)? Dat zijn de pro­ble­men die ik heb bij een auteur die boe­ken uit­brengt onder pseudoniem.

Vraag 33:
Wat vin­den jul­lie van auteurs die ook onder pseu­do­niem publiceren?

~ ~ ~

22 thoughts on “50books — vraag 33”

  1. gewel­dig, @petepel, dat je Man van Hout zover gekre­gen hebt, ik heb even stil­le­tjes mogen scha­ter­la­chen (ik kan dat)

  4. Pingback: Als je me zou kennen, dan zou je weten… | Tussenjouenmij

  6. Hum, vol­gens mij ervaart de schrij­ver die onder pseu­do­niem schrijft een zeke­re vrij­heid die hij of zij vaak onder de eigen naam niet meer heeft — om wat voor reden dan ook. Neem bv. Agat­ha Chris­tie, zij schreef onder haar eigen naam tal van detec­ti­ves, kor­te ver­ha­len en toneel­stuk­ken. Haar romans ech­ter ver­sche­nen onder het pseu­do­niem Mary Westmacott.

    • Eens met Anna, de pseu­do­niem was en is (denk ik) voor pri­va­cy bescherming
      Dit was in het begin­tijd­perk van inter­net ook zo, ik heb nog div nickname’s in gebruikersgroepen

  8. Pingback: At Ellen's » Ik ben
  17. Pingback: 50books – vraag 33 - Debbie Peteri
  18. Pingback: #50books vraag 33 | Plien's boekenblog

Comments are closed.