Weet je wat

Weet je wat ik altijd zo moei­lijk vind?
Nou?
Wie er pre­cies aan het woord is.
Hoe bedoel je?
Met zo’n dialoog.
Wat met zo’n dialoog?
Je weet wel, in boe­ken enzo.
Nee, ik weet niet in boe­ken enzo.
Gewoon. Dat er iemand begint te praten.
Ja?
Zeg maar, per­soon A.
Jij dus?
A: Bijvoorbeeld.
OK.
A: En dat dan die ander daar weer een reac­tie op geeft.
Ik dus?
A: Bijvoorbeeld.
B: OK.
A: En dat je dan na een tijd­je hele­maal de draad kwijt bent wie nu A is en wie B.
B: Snap je?
A: Nu wel.
B: Maar hoe zou dat nu komen?
A: Wat?
B: Dat ik gaan­de­weg niet meer weet wie er nu aan het woord was?
A: Ik denk dat het aan de schrij­ver ligt.
B: Zou het?
A: Ik weet het wel zeker.
B: Niet aan ons?
A: Welnee!
B: Geluk­kig. Ik begon al aan mezelf te twijfelen.
A: Niet doen. Is ner­gens voor nodig.