Privacy

Van­daag mocht ik van mijn werk­ge­ver al om 16 uur ver­trek­ken. Dan zou het mij zo goed als zeker luk­ken vóór 17 uur thuis te zijn om nog enke­le con­fe­ren­ce calls te kun­nen bij­wo­nen. Lek­ker in mijn vrije­tijds­klof en met het bord op schoot. Dank­baar stap­te ik in mijn autootje en stem­de de radio af op 1. Ik viel in een eco­no­mie­pro­gram­ma met een panel van des­kun­di­gen. Smullen!

Nadat in min­der dan 10 minu­ten de hele pen­si­oen­pro­ble­ma­tiek er door­heen was gejaagd kwam het gesprek op een onlangs opge­stap­te top­be­stuur­der (de naam is me ont­scho­ten) bij KPN. Van­we­ge pri­va­cy­re­de­nen. De vraag die opge­wor­pen werd was wat daar nu ach­ter zou zit­ten. Want opstap­pen van­we­ge pri­va­cy­re­de­nen, daar moet wel een lucht­je aan zit­ten gezien de geschie­de­nis bij KPN waar de laat­ste tijd wel heel vaak top­be­stuur­ders ver­trek­ken ter­wijl ze juist op dit moment hard nodig zijn. ‘Alle hens van dek, in plaats van aan dek’ zo grap­te iemand in de stu­dio. Ik zei al, ‘Smul­len!’

Het gespe­cu­leer was niet van de lucht. En dat was logisch, aldus een van de panel­le­den, omdat er ten­slot­te niet meer info was gege­ven over wat die pri­va­cy­re­de­nen dan wel waren. Was dat wel gebeurd, dan waren al deze spe­cu­la­ties niet nodig. Ja, zo bedacht ik me, dan zou­den we nu bij­voor­beeld weten dat zijn/haar zoontje/dochtertje leu­ke­mie had en dat het gezin beslo­ten had om zich vol­le­dig op de ver­zor­ging van het kind te con­cen­tre­ren. Of mis­schien was de top­be­stuur­der wel vreemd­ge­gaan! Dat zou pas smul­len zijn! Oh nee, dit was een eco­no­mie­pro­gram­ma. Daar heeft men het niet over dit soort tri­vi­a­le zaken.

Opeens riep iemand (op de radio wel­te­ver­staan) dat de tij­den ver­an­derd zijn. Dat aan­deel­hou­ders tegen­woor­dig het recht had­den op meer infor­ma­tie dan alleen maar zo’n niets­zeg­gend sta­te­ment als pri­va­cy­re­de­nen. Aller­eerst vroeg ik me nog af met hoe­veel meer gege­vens de aan­deel­hou­ders en ande­re belang­stel­len­den (zoals panel­le­den op de radio) genoe­gen nemen voor­dat ze ein­de­lijk zou­den stop­pen met hun gespe­cu­leer over wat er nu daad­wer­ke­lijk aan de hand was. Open­baar­ma­king van het medisch dos­sier van hun ern­stig zie­ke kind? Een sex­ta­pe waar­op zowel top­be­stuur­der als one-night-stand dui­de­lijk her­ken­baar in beeld zijn? Had ik al gezegd dat het smul­len was?

Tot­dat het woord­je ‘recht’ meer aan­dacht begon op te eisen. Wat nu recht op meer info met betrek­king tot pri­va­cy? Hoe­zo hoe­ven aan­deel­hou­ders en ande­re aas­gie­ren met min­der geen genoe­gen meer te nemen? Ik merk­te dat ik me met de dis­cus­sie op de radio begon te bemoei­en. Nooit een goed teken. Geluk­kig was het onder­werp snel daar­na afge­lo­pen. Het opge­brach­te voor­beeld van de hoog­ste baas bij Akzo-Nobel die vlak na zijn aan­tre­den bekend­maak­te tij­de­lijk terug te tre­den wegens een bur­nout waar­na de aan­de­len gekel­derd waren had de eens­ge­zind­heid onder de panel­le­den over meer info als­nog ver­deeld. Mijn opge­won­den zijn zak­te weg. Het zou zo’n vaart wel niet lopen.

Een­maal thuis gooi­de ik een maal­tijd in de mag­ne­tron (smul­len!), trok wat gemak­ke­lijks aan en plof­te met m’n lap­top en mobiel­tje op de bank. Het inbel­num­mer voor de call ken­de ik uit mijn hoofd. Pre­cies op tijd voor het eer­ste agen­da­punt: of we niet eens een keer­tje een video­con­fe­ren­ce kon­den opzet­ten. Zodat we elkaar kon­den zien. Ik bedacht hoe ik erbij zat/lag. No way!