De spoken

Begin augus­tus las ik het boek ‘De Terug­ge­keer­den’ van Jason Mott en over mijn lees­er­va­ring schreef ik daar­na een blog. Samen­vat­tend zou je kun­nen stel­len dat ik niet zo enthou­si­ast was over het boek zelf, maar dat ik voor­na­me­lijk van­we­ge het the­ma tot de laat­ste blad­zij­de ben blij­ven door­le­zen. Dat plots­klaps over­al (reeds lang) over­le­den per­so­nen opdui­ken vond ik tame­lijk uniek. Nu eens niet als zom­bies, maar gewoon in hun hoe­da­nig­heid net voor­dat ze kwa­men te over­lij­den. Zo stond ineens een jon­ge­tje van 10 jaar op de stoep bij zijn ouders. Tien­tal­len jaren nadat hij op zijn ver­jaar­dag was ver­dron­ken in een rivier. De vele exis­ten­ti­ë­le vra­gen die de komst van deze Terug­ge­keer­den met zich mee­bracht en hoe de auteur hier invul­ling aan gaf vond ik uit­ein­de­lijk boei­en­der dan hoe hij dat had weten te ver­ta­len naar een span­nend ver­haal (er stond ten­slot­te ’thril­ler’ ver­meld als gen­re op het omslag).

Wat nog meer op het omslag viel te lezen was dat men over het alge­meen nog­al gechar­meerd was van dit pro­za­de­buut. Dit zou moe­ten blij­ken uit het feit dat ‘alleen op basis van het onge­cor­ri­geer­de manu­script een bid­ding war uit­brak over de film­rech­ten’. Uit­ein­de­lijk was het de pro­duc­tie­maat­schap­pij van Brad Pitt die als win­naar uit deze strijd kwam.

En nu mag ik maar hopen dat hij hier geen spijt van gaat krij­gen, want toe­val­li­ger­wijs kreeg ik dit week­end in de NRC een adver­ten­tie voor de DVD box van Les Revenants (Rebound of ook wel The Retur­ned) onder ogen. De strek­king van het eer­ste sei­zoen van deze Fran­se tv-serie ver­toont name­lijk wel erg veel over­een­kom­sten met De Teruggekeerden:

Camil­le, een 15-jarig meis­je dat al vier jaar ver­mist wordt, keert huis­waarts van de plek waar ze ooit om het leven kwam. Haar geheu­gen is deels gewist en ze beseft niet dat ze dood is geweest. Wan­neer ze thuis­komt rea­geert haar fami­lie uiter­aard erg ver­bou­we­reerd. Na Camil­le zijn er nog meer doden die terug­ke­ren naar het afge­le­gen dorp­je, hoog in de ber­gen en in de buurt van een gro­te dam.