De afgelopen week publiceerde het wetenschappelijke magazine Science een onderzoek naar de mate van empathisch vermogen bij lezers van literatuur. De studie door David Comer Kidd en Emanuele Castano heb ik zelf niet gelezen omdat alleen betalende abonnees van Science erbij kunnen.[1] Ik heb het dus moeten doen met diverse blogposts die er al snel aandacht aan gaven. Laat ik allereerst de samenvatting geven zoals deze op de site van Science te lezen is:
Understanding others’ mental states is a crucial skill that enables the complex social relationships that characterize human societies. Yet little research has investigated what fosters this skill, which is known as Theory of Mind (ToM), in adults. We present five experiments showing that reading literary fiction led to better performance on tests of affective ToM (experiments 1 to 5) and cognitive ToM (experiments 4 and 5) compared with reading nonfiction (experiments 1), popular fiction (experiments 2 to 5), or nothing at all (experiments 2 and 5). Specifically, these results show that reading literary fiction temporarily enhances ToM. More broadly, they suggest that ToM may be influenced by engagement with works of art.
[petepel: vetgedrukt en onderstreept is door mij aangebracht]
Al snel zag je de meningen op verschillende sites en in de sociale meningen zich verdelen over de versimpelde vraagstelling die uit deze studie naar voren zou komen: Word je een beter mens door het lezen van literatuur?
Het was voor Bart Smout (schrijver) aanleiding om in de Volkskrant te schrijven dat dit complete onzin is:
Literatuur als leidraad voor het goede leven? Alsjeblieft zeg. De aantrekkingkracht van literatuur ligt er juist in dat zij kan spelen met de morele orde, de boel overhoop kan halen, vastgeroeste opvattingen op het spel zet. Goede boeken kunnen puinhopen in het denken aanrichten en zo nieuwe uitzichten creëren.
Hij nam als voorbeeld enkele titels van o.a. de Sade om te laten zien dat door het lezen van deze boeken toch echt niet verwacht mag worden dat de lezer er een beter mens van zal worden. Wel dat ze misschien literatuurliefhebbers zouden kunnen worden. Juist vanwege dat spelen met ‘de morele orde’.
Nu valt het mij moeilijk te bewijzen dat in de studie aangetoond wordt dat literatuur een leidraad zou kunnen zijn voor het goede leven. Op mij kwam het eerder over dat door het lezen van literatuur in tegenstelling tot de lager ingeschaalde boeken die als lectuur gezien worden, men beter in staat zou zijn om gesprekspartners in het dagelijks leven te kunnen begrijpen. Of, zoals het in The New York Times staat:
Something by Chekhov or Alice Munro will help you navigate new social territory better than a potboiler by Danielle Steel.
[…]
That is the conclusion of a study published Thursday in the journal Science. It found that after reading literary fiction, as opposed to popular fiction or serious nonfiction, people performed better on tests measuring empathy, social perception and emotional intelligence — skills that come in especially handy when you are trying to read someone’s body language or gauge what they might be thinking.
Of je hierdoor een beter mens wordt, dat is nog maar de vraag. En het is ook iets wat volgens mij niet door de studie onderzocht werd. Maar nogmaals, daarvoor zou ik dat artikel in z’n geheel moet doorlezen.
Voor vandaag, in het kader van #50books vind ik de aangehaalde conclusie uit het onderzoek wel de moeite waard om hier te delen. Klopt het dat literatuur, meer dan lectuur, een betere voorstelling geeft van de complexiteit die eigen is aan de ons omringende wereld waarin wij onszelf dagelijks staande proberen te houden? En zou het behulpzaam kunnen zijn voor ons functioneren en beoordelen van de mensen waarmee wij te maken hebben, wanneer we meer literatuur gaan lezen? Prikkelende vragen die een groot thema aansnijden, maar dat moet kunnen op de zondagochtend. De perfecte tijd voor reflectie en bezinning. Laat aldus de vraag bezinken en neem de tijd voor een weloverwogen antwoord. Ik ben zoals altijd weer reuze benieuwd waar jullie mee gaan komen.
Vraag 39:
Ga je door het lezen van literatuur de wereld beter begrijpen?
[1] Bij de reacties hieronder heeft Heldinne een link naar een pdf-file geplaatst met het gehele artikel zoals in Science verschenen. Waarvoor dank!
27 reacties
Ik lees alles wat los en vast zit, behalve literatuur.……
Heb je nog een speciale reden waarom je de literatuur zo weet te mijden?
[…] ik kwam er daadwerkelijk niet doorheen. Gortdroog, ik snapte er maar niets van en was maar wat blij dat we een uittreksel mochten gebruiken […]
http://myworldmb.blogspot.nl/2013/10/50-books-vraag-39.html
Met literatuur proberen de wereld te begrijpen, het kan helpen maar of dat voor iedereen geldt? http://www.hendrik-jandewit.nl/2013/10/het-onbegrijpelijke-begrijpen-50books/
ik heb geen idee, of eigenlijk toch wel http://wp.me/p1T8Qr-Sh
25 Oktober. In Nijmegen. Dan krijg je mijn antwoord.
Ik gebruik het woord klassiekers. Want het woord literatuur vind ik een besmet woord.
Klassieker is simpeler. Een boek dat steeds weer door een nieuwe groep lezers gevonden wordt, en zo tijdloze waarde krijgt.
(En je mag ook je eigen individuele klassieker hebben. Dan is de definitie: een boek dat je een opdonder geeft)
Nog meer reden om naar je voorstelling uit te kijken!
Realiseer me door het lezen van de andere reacties dat ik literatuur heb vervangen door ‘boeken’. Dat is vast een doodzonde, maar wat is literatuur precies? Onder mijn boeken vele klassiekers (dank JJ) maar ook nieuwe lichting. En ja, ze ontsluiten de wereld voor me en leiden soms tot (meer) begrip.
Wat literatuur precies is, dat weet ik ook niet. Maar wie wel? Zelf gebruik ik momenteel als werkdefinitie de omschrijving die ik onlangs las in het boek ‘Mijn leven is mooier dan literatuur’ door Jannah Loontjens:
“Behalve de aandacht voor vorm is de ambiguïteit en het suggestieve misschien ook wel wat literatuur tot literatuur maakt: dat het op verschillende wijzen geduid kan worden, dat het niet één betekenis of boodschap afdwingt.”
Er zijn vier niveaus in wat literatuur genoemd wordt.
Je hebt lectuur, dat wat je bij de kapper of tandarts op de tafel vindt
Laagliteratuur, de boeken die je zo wegleest en niet echt blijven hangen
Hochliteratuur, de boeken die je kan herkauwen, waar je nog over nadenkt en misschien nog wel twee of drie keer leest, omdat je steeds weer iets nieuws ontdekt. Of tien keer, in mijn geval.
De laatste is Welt literatuur: literatuur die in het collectieve geheugen is opgeslagen zoals de verhalen over Koning Arthur, de Bijbel of de Odyssee en Ilias.
Dat is een beetje een indeling voor wat betreft de literatuur en wat je dus als literatuur kunt beschouwen. Het blijft wel subjectief, want als jij een bouquetromannetje keer op keer leest en nieuwe dingen blijft ontdekken, dan kun je dat literatuur noemen, maar daar ben ik het niet mee eens 😉
Kern is natuurlijk jouw laatste opmerking. Het blijft subjectief en moeilijk in een tijdloze definitie te vangen die door iedereen als geldig wordt beschouwd.
het complete stuk staat hier: https://www.dropbox.com/s/wp1dup03hhbnjc8/fiction.pdf
Dank je! Ik heb je reactie als noot opgenomen in mijn blog.
http://heldenreis.nl/2013/10/ga-je-door-het-lezen-van-literatuur-de-wereld-beter-begrijpen.html
Ga je door het lezen van literatuur de wereld beter begrijpen?
De vraag klopt, denk ik, niet helemaal er zou ipv ‘de wereld’ de mens moeten staan.
En voor literatuur vond ik op Wikipedia ‘In de ruimste zin is literatuur de verzameling van alle teksten, zowel geschreven als in mondelinge vorm, behorend tot het culturele erfgoed van een volk.’ En dat is veel ruimer dan wat het onderzoek verondersteld
Er zijn mensen die zonder ook maar wat gestudeerd te hebben iemand kunnen aankijken en weten hoe die persoon inelkaar zit.
Het hele speelveld van de mentale gaven van de mensheid begrijpen haal je denk ik niet alleen uit de literatuur, naast het lezen van voornamelijk veel Dagboeken en Bio- en Autobiografieën zul je ook heel veel moeten reizen om het onderwerp de mens goed te leren kennen.
Zo vond ik de series;
Jan Leyers De weg nh Avond Land en De Weg naar Mekka
Maarten van Rossum In Amerika
Stephan Frey In Amerika
Heel verhelderende en leerzame documentaires over de mens
Heel wat Filosofen hebben hier in het verleden ook hun hoofd over gebroken
Ik voor mij vind dat het en en is dus de mens en de wereld bestuderen maar er ook mee omgaan mee in aanraking komen, zo leer je (hopelijk) de diepere roerselen kennen
@filobeet
Je mag wat mij betreft ‘de wereld’ door ‘de mens’ vervangen. Het doet de vraagstelling niet echt wezenlijk veranderen. En natuurlijk is het vervolgens helemaal afhankelijk van wat je definitie van literatuur is hoe je dan deze vraag gaat invullen. Met je antwoord kan ik het dan ook niet oneens zijn.
Eindelijk weer eens een ECHTE vraag :-))). Na afgelopen woensdag vreesde ik het allerergste… Mijn antwoord staat. Hier: http://www.ruudketelaar.nl/2013/10/06/50boeken-week-40-vergroot-lezen-empathisch-vermogen/
Zo, een lesje literatuur lezen van de juf 😉 http://www.drspee.nl/50books-lezen-niveau/
Mijn antwoord staat hier: http://foxxblok.blogspot.nl/2013/10/50books-vraag-39.html
In mijn blog hierboven haal ik zowel het artikel in science aan (plus een link naar de pdf) alsook het tegengeluid in de Volkskrant 😉
Dat weet ik. Het is niet mijn bedoeling dat te verdoezelen. Ik verwijs (algemeen) naar je pagina’s. Ik zal dat nog iets explicieter doen, voor de pdf, in dit geval. 🙂
Oh, dat is niet echt nodig. Ik wist alleen niet of je het gezien had. En ik had onder je eigen blog willen reageren, maar ik heb geen google-account.
Ik had het gezien. De twee VK-artikelen had ik zelf gelezen, De pdf zag ik via jouw blog. Helaas heb ik mijn blog moeten afschermen voor anonieme reacties wegens vervelende posts. Vandaar de voorwaarde Blogger of Google+ . Nu moet ik mij eens buigen over de nog openstaande vraag 38. 😉
Dat is inderdaad wel jammer, maar wel begrijpelijk wanneer je vervelende reacties onder je blog krijgt. Ik heb daar gelukkig nog maar heel zelden last van gehad.
Juist de gelaagdheid van literatuur — de verschillende verhaallijnen, perspectieven, karakterontwikkelingen, thema’s, motieven — met alle mogelijke interpretaties (want dát is de kunst: als een tekst aanzet tot discussie en verschillende interpretaties mogelijk laat) maakt literatuur méér dan een willekeurige tekst die slechts op één manier te duiden is. Daarom noemen we een recept geen literatuur. Daarom noemen we een handleiding geen literatuur. Daarom noemen we een bouquetreeks geen literatuur. Daarom noemen we, kortom, niet alle teksten literatuur. In literatuur moet je op zoek. Met literatuur moet je ‘aan het werk’, zélf, als lezer. Dat valt te leren. Daar kun je in groeien. Naarmate je meer leest en daarover praat, schrijft, secundaire bronnen raadpleegt en deze afzet tegen je eigen gedachten en associaties, geloof ik dat je steeds meer lagen zult kunnen ontdekken in een literair werk. Zoals je een ui pelt, zul je literatuur ‘ontleden’, laag na laag. (Je zult misschien zelfs meer lagen ontdekken dan de auteur zelf ooit voor mogelijk hield. De auteur is immers ook maar deel van de wereld; mens.) Je kunt oneindig doorgaan. Doordringen, verdiepen. Tot de tranen komen, om de vergelijking met een ui even hoog te houden. Dán zit je bij het stukje inleving en empathie die denk ik bedoeld wordt. Literatuur is complex. Net als de wereld. Of de mens. Er is niet één laag zichtbaar aan de buitenkant die alles zegt. Hoe meer je daarmee weet te spelen, oefenen, filosoferen, hoe beter je de wereld om je heen kan ‘snappen’ (voor zover dat mogelijk is). Hoe meer je je bewust bent van de gelaagdheid (in alles), hoe empathischer je bent. Dat lijkt mij een logisch gevolg. Empathie bestaat bij de gratie van inleving, anders kunnen denken, je voorstellingsvermogen (is dat laatste een woord?). Empathie bestaat als je je wereld groter maakt. Dat kun je leren. Ik zie het als niets anders dan een vaardigheid die je kunt leren (hoe wel de één het van nature meer zal hebben dan de ander). Als je veel literatuur leest, ben je bezig (o.a.) die vaardigheid te ontwikkelen. Prachtig, toch? Een ode aan de waarde van literatuur! *proost*
Zo, dit heb ik aan één stuk achter elkaar getypt. Nu eens teruglezen of het nog te volgen is. 😉
Dank voor je uitgebreide reactie. Ik heb het helemaal gelezen, en het is goed te volgen. En ik ben het er voor een heel groot gedeelte mee eens. Literatuur volgens jouw beschrijving hierboven is zeker veel meer in staat om de aandachtige lezer een beter begrip te laten krijgen van de complexiteit van de wereld en de soms schijnbaar onverklaarbare gedragingen van mensen. In ieder geval veel meer dan via het lezen van lectuur volgens jouw beschrijving hierboven. Wat je vervolgens met die verworven kennis doet (of kan doen) is weer een heel ander verhaal.
Veel reacties zie ik nu. Dit is de mijne: http://niekheefteenboek.blogspot.nl/2013/10/50books-39-een-stukje-van-de-puzzel.html
Eens zien wat deze vraag bij jullie heeft opgeroepen.