Caught by surprise

Laat thuis. Gegeten aan tafel. Daar­na lap­top op schoot. Half aan­dacht voor het jour­naal op uitzend­ing gemist. Volledig aan­dacht voor haar die ik ook node heb gemist. Tussendoor mailt­je hier. Blo­gre­ac­tie daar. Beet­je twit­teren. Want ik zou beet­je min­deren. Ach, wie komt daar weer eens voor­bij in mijn tijdli­jn? Wat leuk. Zo lang niet gezien en geho­ord. En het is nog wel fam­i­lie. Even­t­jes een tweet naar haar. Meteen een aardi­ge terug. Wel heel aardig besef ik lat­er. Nog weer lat­er besef ik dat aardig slechts de buitenkant is. Van bin­nen zit er veel meer. Daar­door werkt het langer door. Gaat het effect dieper. Zet het zak­en op zijn kop. Andere zak­en in beweg­ing. Door zo’n sim­pele tweet. Die me bij ver­rass­ing te grazen nam. Nu maar hopen dat ik ‘m juist begrepen heb. Anders maak ik mezelf hier mooi belache­lijk.

~ ~ ~