50books — Vraag 46

Momen­teel ben ik hele­maal in de ban van een boek waar één van de ver­haal­lij­nen zich in de kant­lijn van het geschre­ve­ne afspeelt. De roman Ship of The­seus geschre­ven door V.M. Stra­ka (de vraag is of boek en schrij­ver ooit heb­ben bestaan) wordt name­lijk gele­verd vol­ge­propt met brief­jes, ansicht­kaar­ten, ser­vetjes met aan­te­ke­nin­gen en wat nog meer. En ver­der staan op wer­ke­lijk elke pagi­na opmer­kin­gen in de mar­ges. Veel­al reac­ties op de tekst van Stra­ka, maar ook reac­ties op de reac­ties zelf. Want ze zijn door twee per­so­nen geschre­ven. Een man en vrouw waar­van ik (onder­tus­sen ben ik ergens tot blad­zij­de 150 gevor­derd) niet echt weet wie ze zijn en wat hun bedoe­lin­gen zijn.

Het fas­ci­ne­ren­de aan dit boek is dat je aldus een ver­haal in wordt getrok­ken dat zich voor je gevoel bui­ten het tast­ba­re boek afspeelt. Je gaat je afvra­gen wie die twee per­so­nen zijn die zo geob­seerd zijn door deze roman waar ze zoveel tijd in ste­ken om het tot op de laat­ste kom­ma te ont­le­den op aan­wij­zin­gen die zou­den kun­nen ont­hul­len wie V.M. Stra­ka was. Maar wat ook op elke blad­zij­de dui­de­lij­ker wordt is dat de twee zich onver­mij­de­lijk tot elkaar aan­ge­trok­ken voe­len. En dat ze bei­den al flink door het leven gete­kend zijn wat de toe­na­de­ring moei­lijk zoniet bij­na onmo­ge­lijk maakt.

Ik moet beken­nen dat ik geraakt ben door hun aar­ze­len­de lief­des­ge­schie­de­nis die als zoda­nig maar niet op gang wil komen, ondanks dat ik bij lan­ge na nog niet weet hoe het uit gaat pak­ken. Er zit zoveel wan­ho­pig vra­gen naar aan­dacht in dat je er wel door geraakt moet wor­den. Ten­min­ste, dat durf ik inmid­dels wel te zeg­gen sinds ik eer­der uit de kast ben geko­men als een fuc­king romanticus.

En dat brengt me bij de vraag van van­daag. Wel­ke onweer­staan­ba­re loves­to­ries heb­ben jul­lie ooit gele­zen die ieder­een eigen­lijk zou moe­ten lezen? Omdat ze, wel… zo onweer­staan­baar zijn. Hart­ver­scheu­rend mooi. Teder. Aan­grij­pend. Waar ze elkaar wel vin­den. Of jam­mer genoeg niet ter­wijl het voor ieder­een dui­de­lijk is dat ze bij elkaar horen. Waar je ze bij hun schou­ders zou wil­len pak­ken, door elkaar schud­den en dan samen in een kamer opslui­ten waar ze niet uit mogen voor­dat ze het heb­ben gezegd. Tegen elkaar ter­wijl ze elkaar recht in de ogen kij­ken. Ik hou van jou. Jij bent de eni­ge. Altijd geweest. Zul­ke ver­ha­len dus.

Vraag 46:
Wel­ke liefdesgeschiedenis(sen) heb je ooit gele­zen die je ieder­een zou wil­len aan­ra­den ook te lezen?

~ ~ ~