Meet me in Montauk

Sinds ik een abon­ne­ment op Net­flix heb geno­men ben ik al ver­der geraakt met Lost dan me voor­dien was gelukt met de dvd-boxen die we in huis heb­ben. Sei­zoen 3 is bij­na uit­ge­ke­ken. Nu de kerst­va­kan­tie half is begon­nen (tus­sen­door nog wat tes­ten en op som­mi­ge dagen bereik­baar­heids­dienst) ga ik pro­be­ren om ook sei­zoen 4 te kij­ken, want het bevalt me nog steeds. Ook kan ik het nog steeds vol­gen. Niet geheel onbe­lang­rijk gezien de vele klach­ten die ik daar­over gele­zen had.

Maar gis­ter­avond had ik zin in een film. Dat was ook al weer een lan­ge tijd gele­den. Ten­min­ste zo voel­de het. En ook dan is een abon­ne­ment op Net­flix erg han­dig (nee, ik heb geen belang in het bedrijf) want hoe­wel ze vol­gens velen niet echt actu­e­le con­tent bie­den, is dat voor mij totaal geen pro­bleem. Zo vaak kijk ik niet. Boven­dien ver­wacht ik dat ze de min­der goe­de films niet in het assor­ti­ment heb­ben opge­no­men. Dus zou­den het alle­maal kwa­li­teits­films kun­nen zijn.

Op basis van wat vra­gen die ik bij het aan­ma­ken van mijn pro­fiel had moe­ten beant­woor­den gecom­bi­neerd met mijn kijk­ge­drag tot nu toe (Lost sei­zoen 1, Lost sei­zoen 2, Lost sei­zoen 3) wist Net­flix mij een lijst­je films voor te scho­te­len die ik wel­haast zeker zou kun­nen waar­de­ren. Lui als ik ben koos ik voor de eer­ste de bes­te titel: Eter­nal suns­hi­ne of the spot­less mind. Het klonk bekend. Was het een boek­ver­fil­ming? Had ik er ooit al eens iets over gele­zen? Heel even aar­zel­de ik nog. Jim Car­rey in de hoofd­rol? Eigen­lijk had ik geen zin in zijn gek­ke bek­ken­trek­ke­rij. Maar ik gaf ‘m (eer­lijk gezegd van­we­ge Kate Winslet die ik ook zag staan) een kans en druk­te op play.

Niets­ver­moe­dend begon ik te kij­ken. And it hit me right bet­ween the eyes. Zo hard dat op een gege­ven moment zelfs de tra­nen los­kwa­men. Niets iets wat me vaak over­komt. Zeker niet iets wat ik mak­ke­lijk publie­ke­lijk beken. Maar ach, wie leest nu dit blog? So, who cares! Ja, ik was geraakt. Door deze ont­zet­tend mooi gemaak­te, goed gespeel­de, knap in elkaar gezet­te, de juis­te emo­ties bespe­len­de film. De wan­ho­pi­ge pogin­gen van de (ex?) (toe­kom­sti­ge?) gelief­den om te voor­ko­men wat ze zelf in wer­king had­den gezet (het laten wis­sen van elke her­in­ne­ring aan de ander) vor­men een mee­sle­pen­de plot­lijn. Voor­al het gege­ven dat Joel moet pro­be­ren om zijn her­in­ne­rin­gen aan Cle­men­ti­ne ’te ver­stop­pen’ in ande­re her­in­ne­rin­gen waar men haar niet zou zoe­ken en waar­door ze dus niet voor Joel zou ver­dwij­nen vond ik in meer­de­re opzich­ten fas­ci­ne­rend. Het laat me nog steeds niet los. Deze film ga ik zeer zeker nog vaker opnieuw zien. Er zit zoveel in wat ik nog eens op mijn gemak op me wil laten inwerken.

Van­mor­gen kon ik het niet nala­ten wat info over de film op te zoe­ken. Wat ik mooi vond is het ver­haal ach­ter de titel. Deze komt uit een gedicht van Alexan­der Pope over de tra­gi­sche lief­des­ge­schie­de­nis tus­sen Abélard (Pet­rus Abae­lar­dus) en Hélo­ï­se. Wan­neer Hélo­ï­se te horen krijgt dat zij haar gelief­de nooit meer zal mogen zien gaat zij ver­lan­gen dat ver­geet­ach­tig­heid haar lot zou zijn zodat geen enke­le her­in­ne­ring aan Pet­rus haar meer kon kwellen:

How hap­py is the bla­me­less vestal’s lot!
The world for­get­ting, by the world for­got.
Eter­nal suns­hi­ne of the spot­less mind!
Each pray’r accep­ted, and each wish resign’d;

De scè­ne waar­in Cle­men­ti­ne (in de her­in­ne­ring van Joel) een bepaal­de situ­a­tie anders zou wil­len over­doen en ver­vol­gens Joel influis­tert waar hij haar kan vin­den (waar­door voor de kij­ker de eer­ste scè­nes in een ander licht komen te staan) is van een ont­roe­ren­de schoon­heid. Zo ervoer ik het ten­min­ste. Zon­der te weten waar­om. Ik zal er de film zoals gezegd vaker voor moe­ten gaan zien om daar­ach­ter te komen. Waar­bij ook nog kan wor­den aan­ge­te­kend dat het een genot is om Jim Car­rey en Kate Winslet te zien acte­ren. Dat is me 100% meer mee­ge­val­len dan ik voor­af had ver­wacht. Ook mooi.