20140205 — woensdag

Is alles echt al eens eer­der gedaan?

In sei­zoen 4 van de tv-serie Lost (ja, ik ben nog niet veel opge­scho­ten sinds de kerst­pe­ri­o­de) zit een afle­ve­ring waar Des­mond heen en weer geslin­gerd wordt tus­sen 1996 en 2004. Ik zal hier niet teveel in detail tre­den over het wie, hoe en waar­om, want aan­ge­zien ik de eni­ge ben die Lost nog niet tot het ein­de heeft gezien is het voor jul­lie toch alle­maal een her­ha­lings­oe­fe­ning. Wel­nu, die Des­mond dus loopt het gevaar door te draai­en of mis­schien zelfs wel te ster­ven door de spron­gen in tijd die hij niet zelf in de hand heeft. Het eni­ge wat hem kan red­den is een zoge­naam­de con­stan­te als een vorm van hou­vast in al die cha­os. Iets wat veel voor hem bete­kent in zowel 1996 als in 2004. Mag het ook een iemand zijn? vraagt Desmond.

Op het punt­je van mijn stoel volg­de ik hoe Des­mond pre­cies op tijd in 1996 de beno­dig­de infor­ma­tie wist te bemach­ti­gen om in 2004 con­tact te leg­gen met Pen­ne­lo­pe (Pen­ny) die in hem was blij­ven gelo­ven en acht jaar later pre­cies op tijd de tele­foon opnam. Ik kon enke­le tra­nen niet lan­ger onder­druk­ken. Een paar omdat ik best wel ont­roerd was door deze ont­wik­ke­ling in het ver­haal. Maar voor­al omdat ik een dik­ke streep kon halen door één van de idee­ën die ik de afge­lo­pen dagen aan het uit­wer­ken was voor mijn eer­ste roman.

Niet dat ik voor de vol­le 100% dezelf­de invul­ling had. Doch het kwam er in essen­tie ake­lig dicht bij in de buurt. En dan doet het er niet meer toe dat ik mijn oor­spron­ke­lij­ke aan­te­ke­nin­gen al ruim vóór 2007 (de relea­se datum van de bewus­te afle­ve­ring) had gemaakt. Dan had ik het op dat moment maar ver­der moe­ten uit­wer­ken en wereld­kun­dig maken. Doch niet getreurd. Ik heb nog steeds vol­doen­de ruw mate­ri­aal beschik­baar waar ik ver­der mee aan de slag kan. De vraag is nu alleen of ik juist min­der of meer moet gaan lezen en tv/films kij­ken om te zien of alles wat ik geschre­ven heb (of nog ga schrij­ven) niet reeds eer­der (en hoogst­waar­schijn­lijk beter) gedaan is.