Ontlezing in vermomming
Op MustReads.nl las ik een artikel over een nieuwe trend: binge-reading, oftewel het in hoog tempo achter elkaar consumeren van boeken (net zoals dit al de gewoonte is met alcohol en tv-series). Een trend die te maken heeft met het groeiende ongeduld bij lezers om te weten te komen wat de antwoorden zijn op vragen die pas ingelost worden bij een volgend te verschijnen deel van een serie of trilogie. Uitgevers komen tegemoet aan deze wens van de consument door sneller de nieuwe delen op de markt te brengen.
Ik vind dat een slechte zaak. Wat is er mis met enig ongeduld? Mijn ervaring is dat ik bij een afgedwongen pauze tussen twee delen van een serie in, het voorgaande deel (of de delen) nog eens op mijn gemak overnieuw ga lezen. Op zoek naar aanwijzingen. Of om te genieten van het vele dat ik de eerste keer over het hoofd had gezien omdat ook ik soms geneigd ben (te) snel naar het einde te jakkeren om te lezen hoe een bepaalde plotlijn afloopt. En dan skip je af en toe een alinea die niet spannend of relevant voor het verhaal lijkt te zijn. Waardoor je achteraf nogal eens wat moois gemist blijkt te hebben.
Dat dit fenomeen van stukken overslaan bij het binge-reading wel heel ver kan gaan las ik in een ander artikel op The Huffington Post. De auteur vertelt hoe hij voor een bepaald onderzoek binnen een periode van acht maanden zo’n 300 boeken had gelezen. Drie! Honderd! In acht maanden! Dat zijn rond de 37 boeken per maand! Oftewel meer dan 1 boek per dag! En dan ben ik trots dat ik aan het eind van een jaar kan zeggen dat ik er 30 gelezen heb. Der. Tig.
Wanneer ik verder lees blijkt het gelukkig allemaal nogal mee te vallen met die bovenmenselijke prestatie van 300 boeken in acht maanden:
What does it mean to binge on a book? It means you feed yourself without regard for the crumbs you might leave on the table. If you ask a House of Cards fan what happened in Season 2, Episode 4, they’ll have no idea because they gorged too quickly. Binge-reading is the same thing, but with books. Practically, it can mean everything from skimming opening and closing paragraphs to completely skipping the stuff you don’t like. […] So when I binge-read, I skip that part of the book. Occasionally, bingeing means putting down the book completely and moving right onto the next.
[Stop Binge-Watching and start Bing-Reading, Phil Edwards]
Heb je het aandachtig gelezen? Ook die laatste zin? Of was je stiekem bezig met binge-blogreading en ben je ondertussen al bij de laatste zin van deze blogpost? Kom dan terug. Dan zal ik de zin nog een keer voor je herhalen:
Occasionally, bingeing means putting down the book completely and moving right onto the next.
Is je engels goed genoeg of moet ik het ook nog eens in het nederlands vertalen? Kleine moeite hoor:
In sommige gevallen kan het voorkomen dat ‘bingeing’ voor een boek betekent dat je het ongelezen weglegt en meteen doorgaat naar het volgende.
Driehonderd boeken wegleggen in acht maanden. Dat is iets meer dan 1 boek per dag niet lezen. Makkie. Zoals m’n jongste kleinzoon altijd placht te zeggen.
De ontlezing openbaart zich in vreemde vormen.
Reacties
Ik kan me dat dus niet voorstellen. Net zoals wanneer ik een serie kijk (en dat gebeurt maar héél af en toe) dan kijk ik de hele aflevering, met aandacht. Wanneer ik een boek lees wil ik een boek lezen omdat het me een interessant/leuk/spannend boek lijkt en dan ga ik niet passages overslaan omdat ik maar zo snel, zo veel mogelijk gelezen wil hebben. Ergens heb ik dan ook het gevoel alsof dat “niet telt” omdat ik dan niet het hele boek heb gelezen. Hmm, ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitdrukken maar ik vind het een beetje een vreemde trend. Ik blijf wel gewoon lekker de boeken helemaal lezen, van kaft tot kaft. En wanneer ik dan ene boek op de helft wegleg dan telt deze niet mee..
Voor mij is dat hetzelfde. TV-series kijken doe ik in een slakkentempo en ik lig daarom dus lichtjaren achter. Maar geniet er wel volop van.
Ook lezen gaat bij mij langzaam. Daar waar ik in mijn blogpost schrijf dat ik soms naar het einde ‘jakker’ is dat erg relatief.
En ik begrijp wat je zegt over die niet geheel gelezen boeken. Die tellen niet als gelezen. Want je weet nooit wat je gemist hebt. Dat blijft knagen. En je kunt daar maar op één manier achter komen…
Er zijn best passages die ik snellezend ‘scan’ wanneer ik ze saai vind. Hoe meer ik dat doe, hoe slechter ik het boek vind. Tja, moet ’t maar interessanter geschreven zijn. 😉
Toch komt het zelden voor dat ik niet doorga tot het eind van een boek, als ik er eenmaal aan begin. Of ik nu iedere letter aandachtig lees, of niet.
En zie ik mooie passages, dan herlees ik ze soms, om ze nogmaals goed in me op te nemen. Dat dan weer wél, ter compensatie. Gniffel.
En nee, ik ‘binge’ niet. Ráár fenomeen. Driehonderd boeken in acht maanden, achterlijk…
Ja, dat niet helemaal uitlezen dat kan ik in de meeste gevallen ook niet. Hoe ‘slecht’ een boek ook geschreven is naar mijn smaak. Meestal leg ik het even weg en begin aan een ander. Maar uiteindelijk pak ik het toch weer op en leest het uit ’tot het bittere einde’.
En je hebt helemaal gelijk wat dat ‘bingen’ betreft. Alsof het een wedstrijd is om zoveel mogelijk zo snel mogelijk weg te werken. En dan heb ik het over alle vormen van ‘bingen’.
die cursus snellezen die ik ooit volgde heb ik nog nooit in een boek toegepast
Snellezen vind ik echt iets voor op het werk, maar niet passen bij literatuur.
Mijn bekruipt het gevoel waarom je überhaupt nog zou lezen, als je er niet van kan genieten?
Dat heb ik dus ook. Bij al dat ‘binge’-gedrag in het algemeen trouwens. Door zoveel mogelijk zo snel mogelijk zien te verstouwen sla je de hele ervaring over waar het juist om te doen is, op zoek naar het eind-effect. Maar dat zal altijd minder zijn dan wanneer je ‘de gewone weg’ aflegt. Althans, dat is hoe ik er naar kijk.
Ik lees redelijk snel volgens anderen. Maar wel aandachtig. Zo kijk ik ook naar films en series. Je moet er van kunnen genieten en na kunnen vertellen.
En juist door rustig te lezen komen prachtige zinnen beter bij je binnen en kan je de inhoud van het boek beter begrijpen. Anders heeft het geen zin om te lezen, lijkt mij.
Dat laatste denk ik ook. Pas wanneer je er de tijd voor neemt, haal je er uit wat er allemaal in zit. Zaak is dan om goed te kiezen wat je gaat lezen omdat leestijd beperkt is en er nog steeds heel veel boeken uitkomen.
Hum raar fenomeen. Ik heb hier momenteel een boek liggen waar ik al een drietal keer in begonnen ben en waar ik telkens weer wat in verder geraak. Of ik het uiteindelijk helemaal ga uitgelezen krijgen is maar de vraag maar geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om een boek als gelezen te beschouwen zonder dat ik het ook effectief helemaal gelezen heb.
Bij mij in de kast staan ook nog ontelbaar veel boeken waar ik ooit in begonnen ben maar het toch niet uit wist te lezen. Maar dat gaat in de toekomst zeker gebeuren. Want er moet veel gebeuren wil ik een boek echt niet tot het einde uitlezen.
binge reading is een “waste”, daarvoor is lezen en opgaan in een boek niet bedoeld.
het overslaan van passages herken ik wel, omdat ze (voor mij) niets toevoegen aan het verhaal en het daardoor onnodig langdradig wordt, wel jammer maar dat zegt denk ik meer over de schrijver dan over mij!
Ik vind het ook zonde om een boek te gehaast uit te lezen alleen maar om aan een volgend exemplaar te kunnen beginnen. Liever lees ik een paar boeken erg aandachtig. Mits ze de moeite waard zijn natuurlijk 😉
Pfff, niks voor mij! Okee, ik heb een hele stapel boeken die ik nog ‘moet’ lezen, maar ik doe dat lekker in mijn eigen tempo. Sterker nog, soms heb ik een boek uit en dan begin ik er meteen weer opnieuw in.
Nee, binge-reading is ook niet iets wat mij ligt. Het lijkt mij dat je er minder van geniet, en dat is nu juist een van mijn beweegredenen om te lezen.