Het was me nog niet eerder opgevallen maar sinds een aantal weken heb ik steevast op het einde van de dag een pluisje in mijn navel. Dit pluisje heeft niet altijd dezelfde kleur. Op sommige dagen is het donkerblauw, dan weer grijs of bruin. Maar wel altijd is de kleur van het pluisje gelijk aan het t‑shirt wat ik die dag onder mijn blouse draag. Er zal dus hoogstwaarschijnlijk een mogelijk verband zijn tussen pluisje en t‑shirt voor wat betreft de kleurstelling. De vraag blijft niettemin waarom er aan het eind van de dag zo’n pluisje huist in mijn navel. En waarom mij dat nu pas opvalt.
Toen ik het pluisje deze avond uit mijn navel wilde halen viel mij nog iets anders op. Er zat een deuk in de vloer van de badkamer. Of preciezer, er zat een deuk in de laklaag die aangebracht is op de houten vloer om deze te beschermen tegen vocht. Iets wat veelvuldig voorkomt in een badkamer. Wij vermoeden dat onze poetsvrouw de dader (daadster?) is. Sinds zij bij ons werkt heeft zij een spoor van deuken achtergelaten. Niet om te lachen.
De deuk die ons het meest voor raadsels zet is die in de voet van een staande lamp. We ontdekten deze deuk aan het eind van een week toen de poetsvrouw niet was geweest. Niet eerder hadden we de deuk opgemerkt. Natuurlijk kan het zo zijn dat die deuk er altijd al was geweest en dat we het pas door toeval op een bepaalde dag zijn gaan zien. Maar dat zou ook kunnen betekenen dat die pluisjes in mijn navel er altijd al hebben gezeten maar dat ik ze pas onlangs ben gaan zien. Aan dat idee moet ik nog erg wennen.