20140613

Tun­der­man met de Thunderclap: 

Elke keer opnieuw blijf ik het fas­ci­ne­rend vin­den hoe vol­ko­men van elkaar los­staan­de zaken door een per­soon­lij­ke con­text samen­hang ver­to­nen die voor ieder ander ver­bor­gen blijft.

Zo par­keer­de er gis­ter een vracht­wa­gen pal voor het kan­toor waar ik werk­zaam ben. Niets bij­zon­der zou je den­ken. Dacht ik ook in eer­ste instan­tie toen ik alleen nog maar een groot logo op de zij­kant zag. Tot­dat ik opstond om een prin­tje te pak­ken en plots gecon­fron­teerd werd met de bedrijfs­naam in megaletters.

Ik maak­te een foto:

 

Want ik moest onmid­del­lijk den­ken aan de Thun­der­clap actie waar­aan ik die­zelf­de dag had mee­ge­daan door een tweet te (laten) pos­ten die de aan­dacht ves­tigt op de schrik­ba­ren­de toe­na­me van het aan­tal min­der­ja­ri­ge pros­ti­tu­ees tij­dens het WK Voet­bal in Bra­zi­lië via de slo­gan ‘Don’t look away!’

 

Het leek als­of mijn tweet door de don­der­god met de hamer op vol­le kracht de vir­tu­e­le rea­li­teit werd inge­sla­gen om maxi­maal effect te berei­ken. Ik hoop dat het ver­schil maakt.