Einde bijtelling dreigt

Hoe of waar ik er tegen­aan gelo­pen ben weet ik niet meer, maar sinds ik Vox ont­dekt heb ga ik er bij­na dage­lijks wel een kijk­je nemen. Ondanks dat de arti­ke­len veel­al over zaken gaan die zich in de VS afspe­len (of waar­in de VS een rol van bete­ke­nis speelt), is er ook genoeg te lezen voor men­sen die mis­schien wat min­der VS-gericht zijn. Voor­al de manier waar­op het nieuws gepre­sen­teerd wordt (door veel gebruik te maken van over­zich­te­lij­ke kaar­ten, tabel­len of gra­fie­ken) spreekt mij erg aan. Ik heb al enke­le keren tevre­den gecon­sta­teerd dat ik ein­de­lijk een bepaald onder­werp beter begreep door de manier waar­op Vox het in kaart bracht. Voor­beeld? Zie 40 maps that explain the inter­net.

Gis­te­ren las ik een stuk over de dra­ma­ti­sche bij­en­sterf­te die sinds 2006 wereld­wijd dra­ma­ti­sche vor­men aan­neemt. Het was een nieu­we upda­te over de inspan­nin­gen die de imkers in de VS zich getroos­ten om deze neer­gang in de bij­en­stand een halt toe te roe­pen. Nadat ik ook de eer­de­re upda­tes gele­zen had, zocht ik op de site van Green­pea­ce ver­der naar dit onder­werp. Ik werd er niet vro­lijk van.

Van­och­tend begon ik in Alles hier­voor van André Plat­teel. Nu ik een aan­tal dagen vrij ben om iets aan mijn stuw­meer van vakan­tie­da­gen te doen leek me dat een pri­ma begin van de dag. Al snel stuit­te ik op vol­gen­de zin:

‘Dat roman­ti­sche beeld van de natuur is als dik­ke honing die lang­zaam een kin­der­keel in kruipt.’
[p.31]

Het deed me reeds bij eer­ste lezing hui­ve­ren. En de rest van de dag kreeg ik ‘m niet meer uit mijn hoofd. Het is een gru­we­lijk beeld. Dik­ke, kle­ve­ri­ge klod­ders honing die ter­gend lang­zaam in een open­ge­sper­de kin­der­mond glij­den om daar lang­zaam maar onher­roe­pe­lijk de boel dicht te laten slib­ben. Tot­dat de dood erop volgt.

Je begrijpt, ik ben niet zo’n lief­heb­ber van honing.

Wel van de natuur. Daar heb ik ont­zag voor. De natuur is niet roman­tisch. Mijn vij­ver ach­ter in de tuin. Die is mis­schien roman­tisch. Maar dat heeft wei­nig met de ech­te natuur te maken. Ik begrijp de uit­spraak in het boek dus wel. Hij wordt gemaakt door ‘de Noor’. Zijn opvat­ting is dat het in de natuur maar om één ding gaat: de con­ti­nue strijd van leven op dood. Daar is geen plaats voor romantiek.

Of de bij­en hun strijd weten te over­le­ven is nog maar de vraag.

~ ~ ~


Reacties

  1. Anna

    Inder­daad ja, het gaat berg­af­waarts met de bij­en. En daar­mee komt ook de bestui­ving van tal van gewas­sen, bloe­men en plan­ten in het gedrang. Ze zijn echt niet te onder­schat­ten hoor de gevol­gen die hier­mee gaan gepaard gaan.

    1. Peter Pellenaars

      Klopt. Ik heb de ver­schil­len­de arti­ke­len over het onder­werp die gel­inkt waren door­ge­le­zen en het geeft geen roos­kleu­rig beeld.