Op de

Op de laat­ste dag van mijn vakan­tie bezorgt de post­bo­de het eer­ste boek om te lezen na de ver­plich­te zomer­pau­ze voor Een per­fec­te dag voor lite­ra­tuur. Het is Mis­schien wel niet, geschre­ven door Jan­nah Loon­t­jens1. De datum waar­op we erover gaan blog­gen is 15 sep­tem­ber. Dit zijn de vol­gen­de drie boe­ken die we daar­na gaan lezen en reviewen:

  • Hol­lands Sibe­rië – Mari­ët Mees­ter2 — blogda­tum 30 september
  • Hier blijf ik (kor­te ver­ha­len) – San­ne­ke van Has­sel — blogda­tum 15 oktober
  • De evo­lu­tie van een huwe­lijk – Rebek­ka W.R. Brem­mer — blogda­tum 30 oktober

Even kwam ik in de ver­lei­ding om met­een aan het boek van Loon­t­jens te begin­nen. De vori­ge keren is het me goed beval­len om de boe­ken tij­dig gele­zen te heb­ben zodat ze kun­nen bezin­ken en mijn onder­be­wus­te alvast wat kan brain­stor­men over een ori­gi­ne­le insteek van de recen­sie. Ik wist me ech­ter te bedwin­gen. Eerst wil ik nog wat ver­der lezen in de boe­ken die ik voor mezelf heb gese­lec­teerd om in de vakan­tie te lezen. Ten­slot­te is het nog steeds vakan­tie. En ver­der werd mij ook vrien­de­lijk doch dwin­gend ver­zocht wan­neer ik nu ein­de­lijk eens een begin zou maken met het schu­ren en in de grond­verf zet­ten van de fiets­schuur. Iets wat ik al maan­den had uit­ge­steld om (ja schat­je, echt waar) dat op mijn gemak in de vakan­tie te gaan doen.

Tij­dens het schu­ren bedacht ik me dat ik voor de blog­ger­slees­club gemid­deld twee boe­ken per maand lees en daar­over ook een bespre­king schrijf. Voor de ande­re boe­ken die ik gele­zen heb dit jaar3 doe ik dat eigen­lijk niet, of spo­ra­disch, of slechts gedeel­te­lijk. Dat is jam­mer want daar­door mis­te ik de kans hier­bo­ven om een link naar de bespre­king van Mijn leven is mooi­er dan lite­ra­tuur te plaat­sen4.

Ik bedacht me ook dat mijn onder­be­wus­te alvast wat brain­storm­ses­sies had door­lo­pen met betrek­king tot dit onder­werp en één van de manie­ren waar­op ik invul­ling aan dit hiaat wil geven is door de start van de Read-a-long serie. Maar wat die ande­re manie­ren dan zijn of waar­om ik daar über­haupt gewag van maak is mij ook een raad­sel. Mijn onder­be­wus­te houdt veel voor me ver­bor­gen, zo blijkt.

Any­ways, de vakan­tie is over enke­le uur­tjes voor­bij en een wel­ver­diend week­end kan begin­nen. Een week­end waar­in ik mis­schien toch wel aan Mis­schien wel niet ga begin­nen. Mis­schien ook niet.

Mis­schien wel niet beschrijft vier dagen uit het leven van Mascha. Ze woont in Amster­dam, heeft net als haar vriend een goe­de baan en samen heb­ben ze twee kin­de­ren. Ze leidt een leven dat exem­pla­risch lijkt voor deze tijd, waar­in een gro­te keu­ze­vrij­heid, Whats­App en Facebook het leven ver­aan­ge­na­men, maar ook inge­wik­keld maken.
Deze dagen uit Mascha’s leven schet­sen een heden­daags beeld waar­in velen zich zul­len her­ken­nen. Ze beleeft los­ban­di­ge avon­den met haar vrien­den, doet haar best een goe­de moe­der te zijn, houdt haar rela­tie onder de loep en heeft een gehei­me Facebook-affai­re. Dage­lijks voert ze strijd met het nemen van verantwoordelijkheden.

Mis­schien wel niet
Jan­nah Loontjens
Uit­ge­ve­rij ambo | anthos
ISBN 9789026326523

~ ~ ~

UITGELICHT want SHARING is CARING

Pauw & Vrou­wen — Michel­le van Dijk

Er is al veel geschre­ven over de opmer­king van Jeroen Pauw dat vrou­wen niet zoveel bete­ke­nen in onze samen­le­ving, maar als Michel­le van Dijk er over gaat blog­gen, dan wil ik dat niet missen.


  1. Eer­der las ik van haar het essay Mijn leven is mooi­er dan lite­ra­tuur, en ik dacht een lin­kje naar mijn blog­post daar­over te ver­mel­den. Maar wat blijkt? Ik heb er nooit over geblogd ter­wijl ik toch zou zwe­ren dat wel gedaan te heb­ben. 

  2. Op 11 sep­tem­ber is de boek­pre­sen­ta­tie in Veen­hui­zen. De loca­tie is het Nati­o­naal Gevan­ge­nis­mu­se­um. Erg ori­gi­neel. Of ik er naar toe ga is weer een ander ver­haal. Best wel een flin­ke afstand van­uit Arn­hem. 

  3. Zes tot nu toe, en als je wilt weten wel­ke dat zijn, neem dan hier een kijk­je. 

  4. Om deze inter­tex­tu­e­le ver­wij­zing beter te kun­nen waar­de­ren is het wel nodig dat je de voet­no­ten ook leest. Hoe­wel dit dan mis­schien weer niet de meest han­di­ge plaats is om je daar op te wij­zen als je de voet­no­ten toch nooit leest… 

Geef een antwoord