Maandag, 5 januari 2015

Lees­blog­gen 2.0

Het is 21:30 uur. Van­avond ver­zorg ik een live­blog van mijn lees­eve­ne­ment in De barm­har­ti­gen. Ik gebruik hier­voor de Word­Press app op mijn iPad.

Gis­te­ren ben ik gestopt op blad­zij­de 371 dus ga ik nu ver­der op blad­zij­de 372.

‘onver­be­ter­lij­ke door­dou­wer had­den ze nog niet aakt.’

Even nog een kop­je kof­fie pak­ken, momentje.

Daar ben ik weer. Ik ga verder.

‘et meer zie zit­ten, put ik moed uit de wils­kracht tings­ver­mo­gen van mijn tot aan zijn nek ver- eze peri­o­de was een van de mooi­ste en won­der- even. De band die we toen had­den, ging dieper’.

Tijd om een lamp aan te doen. Heb ik nu gedaan.

Wacht. De kat springt op mijn schoot. Dat kun­nen we niet heb­ben, hahaha.

Bij de vol­gen­de pas­sa­ge zet ik een streep­je in de kant­lijn want lijkt me belangrijk.

’n taal. Nooit ver­geet ik de glim­lach waar­mee en de jon­gens­ach­ti­ge twin­ke­ling in zijn ogen’

Er komt iemand bin­nen. Het is mijn vrouw. Ik moet nu stop­pen met lezen. Tot later!

~ ~ ~

Deze avond was Blog­gen 2.0 het onder­werp tij­dens de #blog­praat twit­ter­chat. Voor meer info klik hier.


Reacties

  1. Elja

    Haha­ha! Super­mo­dern. Je tijd ver voor­uit, zoals gewoonlijk.
    Vraag: “blogt niet onder werk­tijd”? Heb ik iets gemist?
    Opmer­king: vaak als ik jouw blog lees komen er aller­lei din­gen in me op zon­der dat ik begrijp waar­om. Al lezen­de moest ik nu den­ken aan mijn zoon­tje van drie die de laat­ste woor­den van de mees­te zin­nen zijn nieu­we boek (“Held op sok­ken”, een wer­ke­lijk waar prach­tig boek dat ik IEDERE boe­ken­lief­heb­ber aan­raad) kan opzeg­gen, als je stopt bij dat woord en hem de ruim­te geeft. Echt. Schat­ti­ger kan het niet. heel 1.0 maar mooi­er bestaat niet.

    1. Peter Pellenaars

      Nee hoor, je hebt niets gemist. ‘Blogt niet onder werk­tijd’ is meer een grap­je om aan te geven dat ik geen zake­lijk blog­ger ben. Mocht iemand dat denken…
      Mooi dat die asso­ci­a­ties los­ko­men bij het lezen van mijn blog en ik vraag me af wat het is dat het in gang zet. Een heel leu­ke anec­do­te trouwens 🙂