Vogels kijken.
Vijftien weken lang vier keer per week hardlopen. Dat is het plan. Twee langere duurlopen en twee kortere loopjes. En van die twee kortere loopjes moet er eentje hard en mag de ander in een langzaam tempo gelopen worden. Vanavond was het zover. Ik mocht weer eens langzaam hardlopen. Moeilijk dat dat is! Bij Sportrusten noemen ze het ‘vogels kijken’ en heeft het een belangrijke functie:
Met vogels kijken bedoel ik niet dat je met een kompas en een verrekijker op zoek gaat naar lepelaars. Vogels kijken is heel rustig hardlopen. En door 1 x per week heel rustig hard te lopen ga je vanzelf harder lopen.
Door met een lage hartslag (laag D2) hard te lopen leer je om harder te lopen op je zuinige vetten. Grofweg heb je 2 brandstoffen: energiezuinige vetten en energiesnelle suikers.
Snel ademen, veel zoet eten en altijd in een hoog tempo hardlopen zorgt voor een snelle suikerverbranding. En dat is zonde. Want van je energiezuinige vetten heb je genoeg voor weken terwijl je van je energiesnelle suikers maar slechts voor een uurtje op de plank hebt liggen.
Later op de avond dan ik ’s ochtends gehoopt had en terwijl de regen nog steeds met bakken uit de lucht viel trok ik om 19 uur de deur achter me dicht om vogels te spotten. Het was te donker helaas. Hoewel ik de ganzen in het open veld luidruchtig tekeer hoorde gaan kreeg ik ze niet te zien. Na een kleine acht kilometer besloot ik dat het genoeg was en zocht de warme douche op.
Of er veel zuinige vetten zijn aangesproken bij een gemiddelde snelheid van 6:28 minuut per kilometer met een hartslag van 162 is de vraag. Wie het antwoord weet mag het zeggen. In ieder geval beviel het me goed, zo’n rustig rondje in de eerste week van een volgende poging om de halve marathon binnen de twee uur te lopen.