Konijn is weg

Jon­gens, ik heb jul­lie toch ver­teld dat konijn opnieuw naar de dok­ter moest?
De jon­gens knik­ken.
Nou, het ging niet zo goed met konijn en daar­om heeft de dok­ter konijn in slaap gebracht.
Slaapt ie nog? vraagt mijn jong­ste klein­zoon.
Ja, zegt zijn ma.
Oh, en wan­neer wordt ie weer wak­ker dan?
Eigen­lijk niet meer. Konijn was zo ziek dat ze nooit meer wak­ker wordt.
De jon­gens zijn stil.
Konijn is dood.
Istie weg? De jong­ste pro­beert het te begrij­pen.
Nee, konijn is in de hal. Zal ik haar laten zien?
De jon­gens zijn nog stiller.

Ter­wijl hun moe­der naar de hal gaat om konijn te halen kij­ken de jon­gens en ik naar het afge­bro­ken spel Mens Erger Je Niet. We weten alle­drie niet goed raad met de situ­a­tie. Nog maar een maand gele­den had­den ze al bij­na afscheid geno­men van konijn maar een rou­ti­ne­ma­tig uit­ge­voer­de ampu­ta­tie had hun konijn weer met een poot­je min­der nieuw leven gegeven.

Het was mis­schien beter geweest wan­neer ze haar buik rou­ti­ne­ma­tig had­den gecon­tro­leerd op tumo­ren voor­dat ze aan de ope­ra­tie waren begonnen.