50books – jaar 2015 – vraag 6
In het huis waarin ik leef bevinden zich overal boeken. In de woonkamer kom je de zogenaamde koffietafelboeken tegen. In ons geval voornamelijk boeken over kunst, koken en tuinieren. Daarnaast natuurlijk de jeugdliteratuur die we door de jaren heen voor onze kleinkinderen aangeschaft hebben. Mijn studeerkamer op de eerste verdieping is volgestouwd met literatuur, geschiedenis en tijdschriften. En naast het bed op zolder ligt vanzelfsprekend de stapel nog-te-lezen. Boeken. Je kunt er eigenlijk niet aan ontkomen.
Home is where the books are.
Ik vind het heerlijk om zomaar een boek uit de kast te trekken en er dan doorheen te bladeren om willekeurig ergens te gaan lezen. Soms blijf ik in een boek hangen omdat het me (opnieuw) boeit en leg ik het boven op de die almaar van samenstelling veranderende nog-te-lezen stapel. Meestal echter zet ik het boek met een tevreden gevoel weer terug nadat ik er enkele minuten van heb mogen genieten. Alsof je een leuk gesprek hebt gehad met een toevallige voorbijganger. Niet zelden brengt het me op ideeën over de boeken die ik hierna wil lezen. Het is alsof al die boeken om me heen me constant inspireren.
Maar heel soms werken ze me op de zenuwen.
Dan is het juist dat ik erdoor in een soort van apathie geraak. Ik neem ze uit de kast, blader er wat lusteloos doorheen, lees nauwelijks wat er staat en zet ze weer terug. De hoeveelheid verlamt me. In plaats van een gezonde nieuwsgierigheid die me continu doet verlangen naar een volgende boek lijk ik me neer te leggen bij het doemscenario dat het me nooit gaat lukken om alles te lezen wat ik nog wil lezen. Het liefst zou ik alle boeken het raam uit kieperen en op de bank wegzakken om te gaan binge-watchen. Wat ik dus niet doe.
Wat ik wel doe is mijn hardloopschoenen aantrekken voor een stevig rondje rennen.
vraag 6
Hoe krabbel jij op uit een leesdip?
Hebben jullie ook soms geen zin om te lezen? Dat ongeacht welk boek je oppakt er geen chemie is? Zelfs niet bij dat ene boek waar je zolang naar hebt uitgekeken? Dat je speciaal opzij gelegd hebt om te gaan lezen wanneer de omstandigheden ideaal zijn (iedereen de deur uit en alle rust voor jezelf). Wat doe je dan? Ga je toch stug door met lezen of leg je je er bij neer dat het (soms) zo gaat?
Of ben jij die gelukkige lezer die hier nooit last van heeft? De bladzijdevreter die almaar doorgaat. Die boek na boek ‘wegtikt’ en slechts met verbazing kan reageren wanneer iemand aangeeft in een leesdip te zijn geraakt om daarna weer enthousiast in een volgende titel te beginnen.
Laat het ons weten en met een beetje geluk lezen we elkaars inzendingen. Succes!