Vermoorde onschuld

Of en in hoe­ver­re het gedach­ten­goed van Sig­mund Freud inmid­dels is ach­ter­haald weet ik niet pre­cies. Wat ik wel weet is dat het lezen in deel 1 (The Edu­ca­ti­on of the Sen­ses) van ‘The Bour­gois Expe­rien­ce — Vic­to­ria to Freud’ me goed bevalt. En dan met name dat de vele ver­wij­zin­gen naar het werk van Freud me elke keer opnieuw aan het den­ken zet­ten. Zo speelt al enke­le dagen het vol­gen­de ter­loops ver­mel­de zin­ne­tje door mijn hoofd:

We know from Freud that the guilt of the inno­cent is the har­de­st of all to bear.
[p.104, Edu­ca­ti­on of the Sen­ses, Peter Gay]

Er was een tijd in mijn leven dat alles rond­om me niet hele­maal ging zoals het hoor­de te gaan. Zon­der dat ik daar hoe­ge­naamd schul­dig aan was had ik er toch ont­zet­tend veel last van. Niet dat ik er toen­der­tijd iets van liet mer­ken. Schuld­be­wust stop­te ik het alle­maal diep weg waar het alleen op momen­ten wan­neer ik alleen was de kop kon opste­ken en mij wak­ker hield uit mijn slaap of me in lethar­gie deed ver­zin­ken ter­wijl ik geacht werd mijn huis­werk te maken. En nog steeds heb ik er zo af en toe last van.

Inmid­dels kan ik met de ken­nis van nu bere­de­ne­ren dat mij hoe­ge­naamd niets te ver­wij­ten viel aan de situ­a­tie van toen. Maar dat is slechts de the­o­rie. De prak­tijk van mijn inner­lijk leven schijnt daar lak aan te heb­ben. Laat staan dat het met terug­wer­ken­de kracht iets aan de alge­he­le malai­se tij­dens een gedeel­te van mijn jeugd kan veranderen.

Gaan­de­weg merk ik dat door het lezen over het bur­ger­lijk leven in de 19de eeuw op de aan­ste­ke­lij­ke manier waar­op Peter Gay dit doet, ik hier­na veel meer wil weten over het leven en werk van Sig­mund Freud en daar­naast over de metho­de van geschied­schrij­ving zoals toe­ge­past in de psy­cho­his­to­ry. Als­of ein­de­lijk een aan­tal zaken op z’n plaats val­len die al slui­me­ren sinds ik ooit (bij­na impul­sief, maar daar­over zal Freud ook wel iets te zeg­gen heb­ben) abrupt mijn baan bij Phi­lips opzeg­de om als­nog Geschie­de­nis aan de Uni­vers­ti­teit van Utrecht te gaan studeren.

Het is mooi dat ik hier­voor opnieuw bij Peter Gay te rade kan gaan want hij heeft over bei­de onder­wer­pen diver­se stan­daard­wer­ken op zijn naam staan:

  • His­to­ri­ans at Work, 1972
  • Sty­le in His­to­ry, 1974
  • Freud, Jews, and Other Ger­mans: Mas­ters and Vic­tims in Moder­nist Cul­tu­re, 1978
  • Freud for His­to­ri­ans, 1985
  • A God­less Jew: Freud, Atheism, and the Making of Psy­cho­ana­ly­sis, 1987
  • Freud: A Life for Our Time, 1988
  • Edi­tor The Freud Rea­der, 1989
  • Rea­ding Freud: Explo­ra­ti­ons & Enter­tain­ments, 1990
  • Sig­mund Freud and Art: His Per­so­nal Col­lec­ti­on of Anti­qui­ties, 1993

~ ~ ~