Verplichte rustdag

Soms pro­beer ik me voor de geest te halen hoe­veel vrije tijd ik ‘vroe­ger’ had voor­dat inter­net en soci­al media er onge­merkt maar gena­de­loos beslag op leg­den. Onvoor­stel­baar hoe­veel uren ik op een dag aan bij­voor­beeld lezen en spor­ten kon beste­den ter­wijl ik ook nog gewoon naar school ging en huis­werk moest maken. Het doet me af en toe ver­lan­gen naar een ver­plich­te rust­dag per week waar alle elek­tro­ni­sche appa­ra­tuur bedoeld voor con­sump­tie cen­traal uit­ge­scha­keld wordt.

Ik moest er aan den­ken toen ik in de bio­gra­fie van Freud de vol­gen­de pas­sa­ge las:

Ter­wijl hij hevig ver­lang­de naar zijn ver­loof­de in het ver­re Wands­bek, vul­de Freud de lege uren door Don Qui­chot te her­le­zen […] Dit was nu de straat­ar­me jon­ge arts die meer boe­ken kocht dan hij zich kon ver­oor­lo­ven en met die­pe ont­roe­ring en min­stens zoveel ple­zier tot diep in de nacht klas­sie­ke wer­ken las.
[p.62, Freud. Pio­nier van het moder­ne leven, Peter Gay]

Sig­mund Freud wil graag met zijn ver­loof­de in het huwe­lijk tre­den maar hem ont­breekt een goed inko­men en daar­om zoekt hij werk in het Alge­meen Zie­ken­huis van Wenen om op die manier erva­ring op te doen met pati­ën­ten als voor­be­rei­ding voor een eigen medi­sche prak­tijk. In de jaren die vol­gen ver­diept Freud zich in veel onder­zoeks­ge­bie­den, vari­ë­rend van neu­ro­lo­gie tot chi­rur­gie maar toch weet hij daar­naast vol­doen­de tijd te vin­den voor het lezen van ‘leer­mees­ter uit vele eeu­wen: de Grie­ken, Rabe­lais, Sha­ke­spe­a­re, Cer­van­tes, Moli­è­re, Les­sing, Goet­he, Schiller’.

Nog­maals, onvoor­stel­baar. Mis­schien moet ik die ver­plich­te rust­dag (al is het alleen voor mezelf van toe­pas­sing) toch eens seri­eus overwegen.