Mis­schien had je al gezien dat ik gis­ter mijn lees­er­va­ring heb gepost over het boek De man die de taal van de slan­gen sprak door And­rus Kivirä­hk. En zo niet, neem dan dade­lijk als­nog de moei­te om het te lezen. Niet zozeer omdat mijn blog­post zo gewel­dig is maar veel­eer dat je een idee krijgt over het bespro­ken boek. Want dat is wel gewel­dig. Twij­fel je daar na lezing van mijn bespre­king nog steeds aan, klik dan eens door naar de links die ik opge­no­men heb. Het zijn alle­maal bespre­kin­gen van het­zelf­de boek, maar dan door ande­re blog­gers. Mis­schien dat je hier­door uit­ein­de­lijk wel over­tuigd raakt dat we het over een heel bij­zon­der boek heb­ben dat als het aan mij ligt op het punt staat Neder­land te veroveren.

Waar ik het van­daag ech­ter over wil heb­ben is niet zozeer het boek zelf maar eer­der het feit dat mijn bespre­king een onder­deel is van een heu­se blogtour. Dat heb ik er ook bij ver­meld. Een aan­tal weken gele­den werd ik via email bena­derd of ik inte­res­se had om mee te doen. Nadat ik het boek (wat mij geheel onbe­kend was) opge­zocht had op inter­net raak­te ik al snel enthou­si­ast en zei ja tegen het voor­stel. Met­een kreeg ik een pdf opge­stuurd zodat ik alvast kon begin­nen met lezen. Ruim een week gele­den werd ver­vol­gens een gebon­den exem­plaar bezorgd. Hele­maal prach­tig zou je den­ken. En dat dacht ik dus ook.

Wat ik ech­ter gaan­de­weg wel vreemd ging vin­den is dat ik ner­gens iets kan vin­den over deze blogtour zelf. Niet in de email waar­in ik werd gevraagd mee te doen en ook niet bij de blog­gers die voor mij aan de beurt zijn geweest. Alleen lin­kjes naar elkaar (wat natuur­lijk super is indach­tig het ‘Sha­ring is Caring’ principe).

Dat kan toch niet de bedoe­ling zijn van de orga­ni­sa­tor die ons gevraagd heeft om aan­dacht aan het boek te beste­den? Wan­neer je een blogtour orga­ni­seert dan heb je daar toch pro­mo­ti­o­ne­le rede­nen bij, of ben ik nu gek? Ik bedoel, als blog­ger is het natuur­lijk hart­stik­ke leuk om een boek gra­tis te krij­gen indien je er als tegen­pres­ta­tie een blog­post over publi­ceert op je site. Is het niet logisch dat dege­ne die het orga­ni­seert er op hun site dan ook naar ver­wijst? Juist in een tijd dat de boek­ver­koop zwa­re tij­den door­maakt lijkt het me ver­stan­dig om opti­maal gebruik te maken van blog­gers die tijd ste­ken in het lezen en bespre­ken van een boek dat jij als uit­ge­ver juist op dat moment in de ver­koop brengt.

Ergens vind ik het een beet­je getui­gen van non­cha­lan­ce of zelfs onder­schat­ting van de moge­lijk­he­den die inter­net biedt. Laat staan hoe het over­komt bij de blog­gers die wel vol­op bezig zijn om dit boek op aller­lei manie­ren via soci­al media te pro­mo­ten. Een gemis­te kans als je het mij vraagt.

En nu niet ver­ge­ten door te klik­ken naar De man die de taal van de slan­gen sprak!