Onze oud­ste klein­zoon is van­daag jarig en vas­te prik is dat hij dan min­stens één boek als cadeau krijgt. Daar­mee stond ik gis­ter in de rij bij de kas­sa. Ik werd gehol­pen door een meis­je niet veel ouder dan de kers­ver­se nieu­we leef­tijd van de jari­ge job (8 jaar alweer…). Ze com­pli­men­teer­de me met mijn keus en vroeg of ik er een boek­je bij wil­de heb­ben. Iets van Mari­on Pauw. Nou nee, lie­ver niet, liet ik haar vrien­de­lijk weten.

Maar het is gratis!

Ik ver­tel­de haar dat ik dit wel door had maar dat het ver­der geen reden was om het boek­je als­nog aan te nemen. Heb je zelf wel eens iets gele­zen van Mari­on Pauw, vroeg ik haar op mijn beurt. Beteu­terd knik­te ze van niet. Wilt u het ook niet voor vader­dag dan? pro­beer­de ze nog een laat­ste maal. Ik bleef onver­bid­del­lijk en ver­tel­de haar dat ze het des­noods zelf mocht heb­ben. Als cadeau­tje. Van mij aan haar. Dat kwam niet over.

Mag ik het dan hebben?

Ach­ter mij stond een vrouw met twee kin­de­ren. Even waan­de ik mij in de super­markt waar het vas­te prik schijnt te zijn dat je nooit een aan­bie­ding moet wei­ge­ren maar altijd reke­ning dient te hou­den met de vol­gen­de in de rij die het mis­schien goed kan gebrui­ken. Dan heb­ben ze er alle­bei een­tje om in te pak­ken voor vader­dag. Ze wees op haar kin­de­ren. De ver­koop­ster keek mij aan.

Pri­ma, zei ik ter­wijl ik me afvroeg wat één vader met twee gra­tis boek­jes van Mari­on Pauw moest.

Wat een nog­al kort­zich­ti­ge gedach­te was want waar­om zou deze door­tas­ten­de vrouw genoe­gen nemen met één man voor meer­de­re kin­de­ren? In ieder geval was ik blij dat ieder­een blij was en ver­liet de boe­ken­zaak met het cadeau­tje voor onze klein­zoon en zon­der gra­tis boek­je van Marion

Pauw. Mijn zater­dag kon niet meer stuk.

Pau­lo Coelho geeft ook boe­ken van hem­zelf weg las ik later in The Guar­di­an.

Niet alles, maar wat niet is kan nog komen. Voor­als­nog gaat het om twee titels. Geen nieuw werk, en vol­gens mij ook niet het meest popu­lai­re. En hoe­wel het gra­tis te ver­krij­gen is vraagt de auteur wel om nader­hand even­tu­eel geld over te maken wan­neer het boek goed beval­len is. Een vorm van ‘no cure, no pay’. In zijn eigen woorden:

Dear Rea­der, if you like the text, plea­se buy it – so we can tell the publis­hing indu­stry that this idea does not harm the business.

Geen vol­doe­ning, geen betaling.

Een zoveel­ste poging om met iets nieuws te komen in de hoop dat de con­su­ment meer gaat lezen. Of meer gaat kopen? Wat Coelho pre­cies voor ogen heeft met deze ‘rever­se method of book­sel­ling’ is me niet geheel dui­de­lijk. En wat voor moge­lij­ke impact het gaat heb­ben kan ik nog veel min­der inschat­ten. Maar daar­voor heb ik geluk­kig de lezers van de weke­lijk­se #50books vraag die er eens hun gedach­ten over kun­nen laten gaan.

Vraag 25:
Wat vin­den jul­lie van het con­cept dat je pas ach­ter­af hoeft te beta­len voor een boek?

Zou dit de ver­koop kun­nen sti­mu­le­ren? Of gaan men­sen het boek alleen maar down­lo­a­den (tot nu toe ‘ver­koopt’ Coelho alleen ebooks op deze manier) omdat het legaal kan en het ver­vol­gens toch niet lezen? Ten­slot­te gaat het om het aan­tal betaal­de boe­ken voor wat betreft de ver­koop­cij­fers en niet de gra­tis down­lo­ads (zolang er nog niet voor betaald is). Lijkt het je dat er niet genoeg expe­ri­men­ten ver­zon­nen kun­nen wor­den of is het mis­schien han­dig dat er wat meer lijn komt in de pogin­gen van auteurs en uit­ge­vers­we­reld. Zou het niet beter zijn als de lezer wat meer betrok­ken wordt bij deze pogin­gen of heb je het idee dat dit allang het geval is door­dat via bij­voor­beeld soci­al media de stem van de con­su­ment steeds beter gehoord wordt? Hoe dan ook, ik ben zoals iede­re week weer erg benieuwd naar jul­lie reacties.

~ ~ ~