Alles is uniek en van voorbijgaande aard
Alles is nieuw voor zolang het duurt schreef ik in 2012. Het was naar aanleiding van de wekelijkse #wot (Write On Thursday) waar ik onregelmatig invulling aan gaf. Ditmaal was het woord ‘nieuw’ wat mij inspireerde tot de gedachte dat alles altijd nieuw is.
Ik gebruikte het voorbeeld van mijn nieuwe auto. Weliswaar was het een tweedehandsje, maar voor mij was ie nieuw. Ook was de auto al ontelbare keren nieuw geweest. Nieuw uit de fabriek. Nieuw op transport. Nieuw in de showroom. Nieuw bij de nieuwe eigenaar. Nieuw als tweedehands. Je begrijpt wat ik bedoel.
Zoals ik het zag is nieuw een tijdelijke status die voorbij is voordat ze goed en wel begonnen is. Want omdat de omstandigheden constant aan verandering onderhevig zijn zal dit per definitie ook gelden voor een unieke situatie die vanwege die omstandigheden tot stand is gekomen. Ik zei dus dat mijn auto telkens opnieuw weer nieuw is. Maar ik had net zo goed kunnen zeggen dat hij telkens opnieuw weer uniek is.
Wat me aan deze oude blogpost deed denken was de anecdote die Leo Babauta aanhaalt in hoofdstuk 15 van zijn boek Zen Habits — Mastering the Art of Change waar ik nu alweer ruim twee weken dagelijks over blog. Hij beschrijft hoe hij op een dag getroffen werd door het beeld van vallende bloesem. Overdonderd door de pracht van wat hij zag realiseerde hij zich tegelijkertijd dat de bloesem zelf tevens het eindstadium is:
I was captivated by the beauty of this scene, by how gorgeous each blossom was in the moment of its falling to death. The height of their beauty is a transient, impermanent, evanescent moment, fading as soon as it peaks.
[p.66, Zen Habits, Leo Babauta]
Waar ik eerder sprak over ‘nieuw’ en ‘uniek’, spreekt Babauta hier over ‘beauty’. Omdat alles van tijdelijke aard is krijgt elk moment een eigen schoonheid enkel en alleen vanwege het feit dat het uniek is. Het bestaat slechts eenmaal.
Leo Babauta haalt deze anecdote aan vanwege de link naar het omgaan met veranderingen. Als we ons realiseren dat alles aan verandering onderhevig is, dan is het raadzaam dit te accepteren. Het brengt de nodige rust met zich mee wanneer we niet halsstarrig proberen de omstandigheden naar onze hand te zetten. Dat is onmogelijk. Beter is het onszelf flexibel op te stellen.
Staan we op die manier in de wereld dan weten we op voorhand dat ons opgestelde plan bij tijd en wijle herzien moet worden. Dat is niet erg. Het hoort bij de groei die we doormaken. En we kunnen alleen maar groeien door (mee) te veranderen.
Als je nu naar je plan kijkt en hoe je de afgelopen week je nieuwe gewoonte uitgevoerd hebt, zie je dan al waar het anders is gelopen dan je verwacht had? Weet je ook waardoor dit gekomen is? De mate waarop je hier flexibel mee om bent gegaan (of om kunt gaan) is cruciaal voor hoe het je de komende week zal vergaan. Stap hier dus niet al te lichtzinnig aan voorbij.