Geef niet toe aan de wolken
Je zult ondertussen wel door hebben dat het de afgelopen dagen over verschillende vormen van weerstand gaat waar we bij een nieuwe gewoonte mee te maken krijgen.
In De eerste weerstand lag de nadruk op afleiding (‘noisy children) die ons een excuus kan geven om de dagelijkse activiteit voortijdig te beëindigen. Daarna zagen we in Hefboomwerking hoe belangrijk het is om een minimale handeling te verzinnen (‘lace up your shoes’) die je in beweging kan zetten wanneer je geen zin hebt. En gisteren leerden we in Hier en nu hoe een onrealistisch beeld van de toekomst ons kan demotiveren om door te gaan wanneer de resultaten achter blijven (’turn from the story to the moment’).
Wanneer we weerstand ondervinden bij het aanleren van iets nieuws dan is de standaardreactie om ervoor weg te vluchten. Neem het voorbeeld dat je aan een grote klus moet beginnen waar je jezelf vanwege de hierboven genoemde vormen van weerstand niet toe kunt zetten, dan grijp je elke mogelijkheid tot uitstellen aan die voor de hand ligt. Opeens is het heel erg belangrijk om je mail nog even te checken voordat je echt aan de slag gaat, daarna het nieuws op te zoeken, vervolgens waar men het in je facebook en twitter tijdlijn zoal over heeft (inclusief het bekijken van de gelinkte filmpjes en artikelen) en wanneer dit allemaal achter de rug is start je weer van voor af aan. Of je gaat eerst een kop koffie/thee zetten.
De bedoeling is natuurlijk om hier niet aan toe te geven. Maar hoe doe je dat? Leo Babauta heeft er het volgende op gevonden:
I learned a trick to handle these urges: I see them as clouds floating in the sky.
[p.86–87, Zen Habits, Leo Babauta]
[…]
I didn’t have to immediately act on the urges — I could just watch them. This wasn’t easy. The urges would get really strong, and I’d get a panicked feeling inside.
[…]
But I learned the panicky feeling is just another cloud.
Isoleer de drang tot uitstellen (of vluchten) en probeer deze drang onschadelijk te maken door het te zien als een tijdelijk iets wat vanzelf verdwijnt wanneer je er geen gehoor aan geeft.
Waardoor het zelf een vorm van uitstelgedrag is (met hopelijk afstel tot gevolg): stel uit om toe te geven aan de drang (tot het checken van je mail terwijl je eigenlijk aan die grote klus moet werken) en wanneer je voelt dat het minder urgent is ga dan weer verder met waar je mee bezig was.
Niet altijd zal dit lukken, maar probeer altijd minimaal één of twee keer de drang te onderdrukken voordat je uiteindelijk toegeeft. Je zult er beter in worden en de ervaring kan goed van pas komen wanneer we later gaan werk aan het afleren van slechte (minder goede) gewoontes.
Begin er vandaag al mee tijdens het uitvoeren van je dagelijkse bezigheid. Wat voor soort drang herken je en hoe voel je je wanneer je er niet (meteen) aan toegeeft?