Vijftien jaar geleden verruilde ik mijn functie in Eindhoven bij Philips voor een nieuwe functie dichter bij mijn woonplaats Arnhem. Ik ging werken voor Philips in Nijmegen. Mijn dagelijkse reistijd die ik kwijt was aan woon-werkverkeer nam drastisch af. En daar was het allemaal om te doen geweest.
Minder dan een jaar later werd ik op een project gezet waarvan het kernteam kantoor hield in, je raadt het al, Eindhoven.
Het was een groot internationaal project waar collega’s van heel de wereld aan deelnamen. De grootste groep kwam uit de Verenigde Staten. Veel van hen vestigden zich hier voor langere tijd. Bijna elk weekend trokken ze er vervolgens op uit om Nederland en de rest van Europa te verkennen. Regelmatig vergezelde ik hen op die tripjes of nodigde ze uit om bij ons te komen eten. Al gauw vormde zich een hecht groepje.
Op een dag voelde ik me niet zo goed en besloot vanuit huis te werken. Onze zoon was die dag ook thuis vanwege iets met learen die bijgeschoold moesten worden. Op een gegeven moment kwam hij beduusd mijn werkkamer binnengelopen en vertelde dat er een vliegtuig tegen de Twin Towers in New York was gevlogen. Ik weet nog dat ik hem ongelovig aankeek. Hij liet het me zien op zijn computer.
Terwijl we verbaasd zaten te kijken naar een herhaling kwam de melding dat er zich een tweede vliegtuig in de wolkenkrabbers had geboord. Ik had het gevoel dat ik naar een aflevering van The Twilight Zone zat te kijken.
Snel zocht ik contact met mijn Amerikaanse vrienden op kantoor in Eindhoven waar het nieuws bij de meesten nog niet was doorgedrongen. De dagen en weken erna konden we nergens anders over praten. Meer dan normaal het geval zou zijn geweest (denk ik) voelde ik me betrokken bij deze gebeurtenis die de hele wereld op haar grondvesten deed schudden. In de jaren die volgden hebben we trouw iedere 11de september met het projectteam een minuut stilte gehouden. Totdat ik bij Philips wegging.
Ruim een week geleden was ik in de VS. Op veel plaatsen zag ik dat men al voorbereidingen had getroffen voor de herdenking van dit jaar. Ondertussen is het alweer veertien jaar geleden. En er is sinds die tijd zoveel gebeurd. Zoveel nieuwe geschiedenis geschreven. Toch zal 9/11 niet snel vergeten worden. Niemand had tot die dag ooit voor mogelijk gehouden dat men tot zoiets in staat was. Wat normaal gesproken alleen in ‘over-the-top’ actiefilms getoond werd was plots werkelijkheid geworden.
Onvoorstelbaar.
The Culture Trip geeft deze week een overzicht van acht romans waarin deze aanval op de westerse wereld een hoofdrol speelt. Drie heb ik er gelezen. De overige vijf ken ik niet maar klinken interessant. Wel zou ik een aantal andere titels kunnen opnoemen waarin 9/11 terugkomt. Ik denk bijvoorbeeld aan De drie levens van Tomomi Ishikawa door Benjamin Constable die we voor Een perfecte dag voor literatuur hebben gelezen. En jullie?
vraag 35:
Welke boeken heb jij gelezen (of ken je) waarin 9/11 een (hoofd)rol speelt?
Heb jij misschien een aantal boeken gelezen die op de lijst van The Culture Trip staan? Of ken jij andere titels waarin dit zwaar beladen onderwerp terugkomt? Het hoeft niet per se fictie te zijn. Ben je bewust naar die boeken op zoek gegaan om meer over deze gebeurtenis te weten te komen of was het eerder toevallig? Indien je er tot nu toe weinig of niets over gelezen hebt, is het dan omdat je het onderwerp uit de weg gaat? Zou je bijvoorbeeld de boeken op de lijst van The Culture Trip overslaan nu je weet waar ze over gaan? En heb je daar een speciale reden voor?
Als iedere week kijk ik weer uit naar jullie inzendingen.