20151017

Bij het ont­bijt deze och­tend had ik een deun­tje in mijn hoofd waar­van ik niet wist waar het van­daan kwam. Het bleef hard­nek­kig op de ach­ter­grond aan­we­zig zon­der dat ik er grip op kreeg. Ik pij­nig­de mijn her­sens maar zon­der resul­taat. Tot laat in de namid­dag. Plots had ik de inge­ving dat het te maken moest heb­ben met The Red Riding Tri­lo­gy, en wel het der­de deel dat zich afspeelt in 1983.

Daar­in maken we ken­nis met een lou­che advo­caat die fer­vent lief­heb­ber is van soul­mu­ziek (“I’m a soul­man” in zijn eigen woor­den) en in het bezit van een flin­ke ver­za­me­ling LP’s. In een sce­ne die me steeds beter voor de geest komt zit hij thuis op de bank met een vrouw die hij niet veel eer­der heeft ont­moet (“Neu­ken?” is het eer­ste wat hij haar vraagt). Op de ach­ter­grond klinkt zacht­jes een meer gespro­ken dan gezon­gen tekst door een zan­ge­res. Als de con­ver­sa­tie op de bank stil­valt zwelt het geluid van het lied aan, om door te blij­ven spe­len wan­neer de han­de­ling in de film zich naar elders verplaatst.

Het is dit num­mer dat door mijn hoofd blijft spe­len. Maar wat is het? Het klinkt vaag bekend zon­der dat ik er een artiest bij kan plaatsen.

De sound­track van de serie is snel gevon­den. Via iTu­nes kan ik ‘m afspe­len, maar helaas lijkt dit num­mer er niet op te staan. Het is uit­slui­tend de voor de serie gecom­po­neer­de muziek en niet de soul­pla­ten die af en toe gedraaid wor­den. Ver­der zoe­ken dus. Op you­tu­be vind ik de com­ple­te Red Riding Tri­lo­gy ook terug (zelf had ik ‘m gezien op Net­flix) en daar scroll ik net zolang door­heen tot­dat ik de bewus­te sce­ne heb gevonden.

Aan­dach­tig luis­ter ik naar de gezon­gen tekst die niet altijd even dui­de­lijk te horen. De zin ‘Let the Devil take tomor­row’ biedt me meer hou­vast. Uit­ein­de­lijk brengt me dat bij de song ‘Help me make it through the night’. Ver­vol­gens is het een kwes­tie van uit de ver­schil­len­de ver­tol­kers de meest voor de hand lig­gen­de zan­ge­res te kie­zen die dit van oor­sprong coun­try­num­mer in een soul­ja­se heeft gesto­ken. Ik gok op Gla­dys Knight (and the Pips).

Goed gegokt.

Het lied is trou­wens geschre­ven door Kris Kri­s­tof­fer­son. Ik lees dat ook Elvis Pres­ley het num­mer op zijn reper­toi­re heeft gehad. Ver­moe­de­lijk klonk het daar­om bekend in mijn oren. Mijn moe­der was vroe­ger een groot fan van Elvis en zijn muziek werd thuis grijsgedraaid.

Red Riding is een uiterst depri­me­ren­de film (geba­seerd op Red Riding Quar­tet door David Pea­ce) in drie delen die zich afspeelt in York­shi­re in het noor­den van Enge­land (1974–1983) waar cor­rup­tie onder de poli­tie de norm is en het speur­werk van jour­na­lis­ten en advo­ca­ten naar ver­schei­de­ne jon­ge kin­de­ren die ver­mist of ver­moord zijn con­ti­nu met veel fysiek geweld gesa­bo­teerd wordt.