Het bleef nog lang rustig

Net als bij­na iede­re afge­lo­pen oud­jaars­dag zak­ten we ook van­daag weer af rich­ting het zui­den om daar in mijn geboor­te­dorp een bezoek aan mijn ouders te bren­gen. Onder­weg was het weer dik­ke pret in de auto met de klein­kin­de­ren op de ach­ter­bank en dat ging gewoon door toen we ter plek­ke waren. Het leek als­of er een wer­vel­wind door het door­gaans zo rus­ti­ge huis ging. Bezorgd hield ik mijn ouders in de gaten of dit niet alle­maal wat te hef­tig voor hen was. Ten­slot­te zijn ze niet meer de jong­sten. Maar toen we enke­le uren later aan­stal­ten maak­ten om weer rich­ting Arn­hem te ver­trek­ken liet mijn moe­der me weten dat we best wat lan­ger had­den mogen blij­ven. Ze had­den dagen in over­vloed om uit te rus­ten, zo gaf ze aan.