Mijn goede voornemen
Als je zoals ik weinig om feestjes geeft en ook niet echt warm kan worden voor je eigen verjaardag, dan is ook de jaarwisseling niet echt iets bijzonders om bij stil te staan. Natuurlijk is het leuk om op oudjaarsdag met de kleinkids op bezoek te gaan bij mijn ouders, maar dat kan op elke willekeurige dag van het jaar.
Eenmaal weer thuis waar Inge al vroeg naar bed ging omdat ze zich niet goed voelde kroop ik met een boek op de bank alsof het een avond als alle andere was. Afgezien van het vuurwerk dat na middernacht losbarstte was het dat ook. Toen het ergste kabaal achter de rug was ging ik rond half twee naar bed om op deze Nieuwjaarsdag vroeg in de ochtend fris en fruitig te ontwaken.
Saai? Kwestie van perspectief. Zelf heb ik het niet zo ervaren. En als het geen oud op nieuw was geweest dan was het ‘normaal’ geweest. Ik voel me er in ieder geval prettig bij.
En nu is het 2016. Gelukkig nieuwjaar allemaal. Dat jullie dromen en wensen mogen uitkomen.
Of ik zelf ook nog dromen en wensen heb? Niet echt. Ik ben een tevreden mens. Misschien dat ik wat meer mijn best kan doen om een beter mens te worden. Ietsjes minder op mezelf gericht en wat meer socialer. Wat vaker klaar staan voor de medemens.
Want van nature ben ik nogal op mezelf gericht. Mijn motto is altijd geweest: als niemand last heeft van mij is de kans groot dat ik ook geen last heb van een ander.
Het is niet zozeer dat ik moeite heb om mezelf in te leven in een iemand anders. Mijn empathisch vermogen is groot blijkt uit menig test. Maar het kost me moeite daarna de vervolgstap te maken om me daadwerkelijk in te zetten en hulp te bieden.
Daar ga ik dit jaar verder mee aan de slag. In ons aller belang.