Wat de moeite waard is om te doen
Voordat ik me verder ga verdiepen in leven en werk van Jerzy Kosinski ben ik eerst van plan een aantal boeken uit te lezen waar ik al in begonnen was. Anders komt het er misschien niet meer van mocht ik eenmaal geheel in de ban van Kosinski geraken. Tegelijkertijd kleeft er wel een gevaar aan. Voor hetzelfde geld blijf ik hangen bij het leven en werk van een compleet andere auteur. Het zij zo.
Het boek dat ik deze week wil uitlezen is Waarover ik praat als ik over hardlopen praat door Haruki Murakami. Oftewel Hashiru koto ni tsuite kataru toki ni boku no kataru koto voor de Japans lezende medemens. Al heel lang staat dit boek op mijn verlanglijst maar nog langer dacht ik dat de titel Waarover ik denk als ik aan hardlopen denk was. Vandaar de bijna gelijkluidende blogpost die ik zo’n anderhalf jaar geleden in wat nu blijkt haast eenzelfde stijl als Murakami (mag ik overdrijven? ja, dat mag ik) schreef.
Onderwerp van het boek, en dat zal geen verrassing zijn, is hardlopen en hoe Murakami deze sport al meer dan vijfentwintig jaar bijna dagelijks beoefend. Maar daarnaast beschrijft hij ook op welke manier deze discipline hem tot hulp is bij het schrijven van romans. Twee onderwerpen waar ik graag over lees. Bovendien is het uiterst aanstekelijk opgeschreven en komen er regelmatig van die simpele maar krachtige (volks)wijsheden voorbij die ik in de teksten van Murakami zo kan waarderen.
Deze avond las ik bijvoorbeeld de volgende zinsnede die voor mijn gevoel de eindconclusie van mijn blogpost gister perfect samenvat:
… wat de moeite waard is om te doen, is de moeite waard om met enthousiasme te doen …
[p.116, Waarover ik praat als ik over hardlopen praat]
Telkens na het lezen van weer een hoofdstuk heb ik ontzettende zin om ofwel (gelijktijdig lijkt me vooralsnog onmogelijk) een marathon te gaan lopen ofwel met het schrijven van een roman te starten. Maar bovenal wil ik verder lezen. Dus.