Alles voelde goed gister. Het rondje geen rondje op dinsdag was niet verkeerd geweest. Niets hield me tegen om op woensdagavond te gaan trainen voor survivalrun. Het ging fantastisch en met een complimentje van de juf ging ik voldaan naar huis. Onder de douche telde ik mijn nieuwe blauwe plekken en verse schrammen. Tijdens het afdrogen maakte ik wat kniebuigingen in combinatie met wat andere strekoefeningen en wist dat ik de volgende dag bij het ontwaken weer flinke spierpijn zou hebben.
Dat klopte als een bus. Alleen was het de verkeerde spierpijn. Ook de keelpijn en loopneus was niet iets waar ik normaal gesproken een dag na training mee opsta. Na een dag gesnotter en gesnuif op kantoor kan ik er echter niet meer omheen. Ik heb een flinke verkoudheid opgelopen. Terwijl ik gisteravond helemaal nergens last van had. Maar misschien had ik beter moeten opletten. Het feit dat ik het de hele tijd flink warm had bij een temperatuur rond het vriespunt was wellicht een eerste teken. Maar dat is praten achteraf. Nu is het zaak te zorgen dat het niet doorzet.
Dus doe ik wat ik normaal ook altijd doe bij dit soort verschijnselen. Vroeg naar bed en morgen gezond weer op. Welterusten!
Update vrijdagochtend: Gezond weer op is niet gelukt. Blijkbaar een griepje te pakken, blegh.