Don Quichot — Voorrede
Als onderdeel van zijn inleiding bij de nieuwe #50books vraag schrijft Hendrik-Jan:
Je kunt wel schrijven over schrijven, maar is dat voor de lezer wel interessant. Is het voor een lezer niet veel leuker om te lezen over lezen?
Zelf denk ik dat het er veel vanaf hangt hoe erover geschreven is. Hoewel het nooit mijn ambitie is geweest om loodgieter te worden, zal ik een goed geschreven boek over loodgieten ook een kans geven. Indien boeiend of origineel gebracht zijn er weinig zaken waar ik niet over zou willen lezen. Dat de strubbelingen die gepaard gaan met het schrijverschap misschien wat vaker in een roman aan bod komen lijkt me eigenlijk best wel logisch. Bedenk alleen maar met welke regelmaat bloggers over bloggen bloggen.
Menigmaal nam ik de pen ter hand om […] te schrijven, en menigmaal legde ik ze weer neer, omdat ik niet wist wat ik te boek moest stellen…
[p.22, Cervantes in de voorrede bij Don Quichot]
Wanneer auteurs het onderwerp schrijven in hun roman verwerken gaat het meestal juist over het niet kunnen schrijven. De gevreesde writer’s block. Gaat het schrijven van een leien dakje dan komt er vanalles aan bod maar zelden het schrijven zelf. Ik ben geneigd te denken dat wanneer een auteur over schrijven schrijft hij/zij een excuus zoekt om toch een verhaal te kunnen schrijven. Ofwel bezig is om een doorbraak uit een impasse te forceren.
Daarom vind ik het (mits goed geschreven uiteraard) interessant om erover te lezen. In wat voor creatieve bochten kan een auteur zich wringen om toch een leesbaar verhaal op te dienen wanneer de inspiratie hem/haar ontbreekt? Zou er te herleiden zijn of de writer’s block al gaandeweg het schrijfproces verdwenen is waardoor de oorspronkelijke opzet aangepast werd toen het verhaal alsnog begon te lopen? Kon het zijn dat men de laatste oprisping van een uitgeschreven1 auteur in handen had (die dat misschien zelf nog niet doorhad)?
Net zoals een auteur kan stilvallen, kan dat ook een blogger overkomen. Nu ik weer eens in mijn hoofd heb gehaald om dagelijks te gaan bloggen leek het me verstandig om een paar vaste themadagen in te bouwen die er voor kunnen zorgen dat ik niet al te snel om een onderwerp verlegen kom te zitten. Een blogger’s block is me tot nog toe bespaard gebleven maar ik ga er ook niet op zitten wachten.
Dus is daar de maandag met een soort van terugblik op de week. De zondag voor de beantwoording van de #50books vraag. En nieuw op zaterdag: elke week over Don Quichot bloggen. Meteen al in de eerste week vergeten. Totdat ik de nieuwe vraag bij Hendrik-Jan las en vervolgens in de voorrede bij Don Quichot bovenstaande passage tegenkwam. Ik zag mogelijkheden om de twee thema’s voor deze gelegenheid te combineren.
Ook Cervantes had namelijk te kampen met een, weliswaar klein, writer’s block dat hem weerhield een passende voorrede te schrijven. Totdat een vriend op bezoek kwam, hem een luisterend oor bood, en vervolgens een pasklare oplossing voorhanden had. Cervantes hoefde daarna niets anders te doen dan deze oplossing woordelijk uit te schrijven en gedeeltelijk toe te passen. Zijn voorrede was klaar en Don Quichot kon op pad om de wereld te veroveren.
Lezen over schrijven. Mits goed geschreven lees ik dat graag.
~ ~ ~
Deze start van een wekelijkse blogpost over Don Quichot is tevens een bijdrage voor het #50books initiatief dat in 2016 door Hendrik-Jan de Wit wordt verzorgd.
Vraag 5
Wat vind jij van boeken over schrijven, een gruwel of een mooie aanvulling in je boekenkast?
Lees bijvoorbeeld bij Haruki Murakami hoe hij in Waarover ik praat als ik over hardlopen praat aangeeft hoe de kwantiteit en kwaliteit van talent op kan drogen wanneer men dit niet goed onder controle heeft. Dit gaat ook op voor talentvolle schrijvers. Waarover ik praat als ik over hardlopen praat is trouwens een mooi voorbeeld van een uitermate leesbaar boek dat over schrijven (en hardlopen) gaat, waarbij ik wel vermoed dat Murakami geen writer’s block had toen hij er aan begon. In die zin is het dus een uitzondering op mijn stelling. ↩