Zwermgedrag
In de nacht van donderdag op vrijdag liep ik met onbekend gezelschap over een even onbekende heide. Er was geen vuiltje aan de lucht en de zon verspreide een aangename warmte. Iemand vroeg of ik zin had om een speciaal aangelegde dierenoversteekplaats te gaan bekijken. Vriendelijk sloeg ik het aanbod af. De rest ging mee.
Er was nog steeds geen vuiltje aan de lucht.
Bij een boom niet ver van ons verwijderd zag ik een zwerm bijen. Het waren er best veel. Ik aarzelde om dichterbij te gaan kijken. Iemand gooide een stok richting de boom. Plots stroomde er een gigantische wolk bijen vanuit een holte uit de boom. Zou ik proberen een foto te maken? dacht ik terwijl mijn lichaam zich al in beweging zette om ergens in de buurt te kunnen schuilen. Toen de bijen daadwerkelijk mijn richting in kwamen rende ik naar een dichtbij geparkeerde auto. Die bleek gesloten te zijn dus kroop ik erachter, maakte me zo klein mogelijk en hoopte dat de bijen aan me voorbij zouden gaan.
Gezeten met mijn rug tegen de achterbumper van de auto joegen de bijen aan alle kanten langs me heen op weg naar onbekende bestemming. Ze vlogen zo dicht op elkaar dat het leek of er een zonsverduistering plaats vond. Het gezoem was oorverdovend. Ik had medelijden met het vermeende slachtoffer dat ze op het oog hadden. Voorlopig waande ik me veilig.
En in mijn droom moest ik denken aan een artikel dat ik gelezen had. Deze avond zocht ik het op.
Het probleem is Twitter. Het is ontworpen om dingen viraal te laten gaan, door trending topics bijvoorbeeld. En dat gebeurt dan op conformistische wijze: iedereen is het ergens over eens. En als iets afwijkt, dan wordt die machine woest. De balans moet worden hersteld. Veel mensen vallen die persoon dan aan en iedereen feliciteert hen, waardoor het weer anderen opvalt en verder groeit.
[John Ronson in ‘Twitter werkt digitale heksenjachten in de hand’, NOS]
Ik gebruik twitter nog maar zelden. De keren dat ik er een kijkje neem wordt mijn leesplezier regelmatig vergald door vele updates in lijn met het hierboven aangehaalde citaat. Misschien dat het te maken heeft met de personen die ik volg of het is inderdaad de gewoonste zaak van de virtuele wereld geworden om massaal het ene te veroordelen en het andere op te hemelen. Wat de reden ook is, het zorgt er in ieder geval voor dat ik al snel twitter weer verlaat.
Wanneer ik op zoek ga naar nieuwsberichten over twitter lees ik dat het niet zo goed gaat met dit platform en dat er verscheidene veranderingen in gang gezet zijn of worden. Advertenties zijn al schering en inslag (die ook debet zijn aan het verpesten van mijn humeur) en binnenkort stapt men af van de chronologische tijdlijn en zelfs de restrictie van 140 tekens schijnt niet meer heilig te zijn. Dat alles maakt dat het twitter van 2016 niet meer het twitter is uit de tijd dat ik er in 2009 kennis mee maakte.
Misschien is het tijd in mijn streven naar een zinvollere vrijetijdsbesteding om nu maar eens definitief afscheid te nemen en me voor de verandering wat meer te concentreren op this. waar ik steevast lezenswaardige artikelen krijg voorgeschoteld die op twitter tegenwoordig nog maar slechts met veel moeite te vinden zijn. Ook aan facebook ga ik wat minder tijd besteden.