Ik kan het niet en ik wil het niet
Iedereen kent denk ik wel dat grapje van die Amerikaanse toeristen op bezoek in Europa waarbij de doelstelling lijkt te zijn om zoveel mogelijk landen ‘af te vinken’. Iemand uit de groep vraagt waar ze zijn, en het antwoord Italië leidt tot de reactie ‘Oh, dan is het al woensdag’.
Wij krijgen ze ook regelmatig over de werkvloer, collega’s uit Amerika maar ook China of Japan, die er voor kiezen om tijdens hun (meestal korte) verblijf in Nederland toch te proberen nog een aantal landen in Europa mee te pikken. We zijn er nu toch, is de motivering. Niets op tegen, ware het niet dat ze daarna menen heel Europa gezien te hebben. In sommige gevallen zelfs te beweren dat ze nu wel weten hoe de Europeanen in elkaar steken.
Tijdens mijn militaire diensttijd (toen nog verplicht) leerde ik een soldaat kennen die tot vreugde van zijn kamergenoten een videorecorder mee had genomen. Elke avond draaide het apparaat overuren. Zelf ging hij sporten of naar de kantine. Het duurde hem allemaal veel te lang, een film van anderhalf uur. Wanneer men uitgekeken was, duwde hij de videobanden nogmaals achter elkaar in de recorder en bekeek ze in de fast forward. Zo kon hij erover meepraten maar kon hij zijn tijd aan andere zaken besteden.
Hendrik-Jan vraagt deze week of ik sneller zou willen lezen. Het antwoord is nee. Hier heb ik al eens aangegeven waarom het iets is wat niet (meer) bij mij past. In ’t kort: ik kan het niet. Ooit dacht ik dat ik een snellezer was, maar achteraf bleek dat ik er niets van opgestoken had. Veel van wat ik (snel) gelezen (of overgeslagen) had, was ik (net zo snel) weer vergeten. Daarna heb ik me er bij neergelegd dat lezen bij mij z’n tijd nodig heeft.
Dat zou ik dus wel willen. Meer tijd om te lezen. Niet zodat ik heel snel heel veel kan lezen. Nee, eerder het tegenovergestelde. Zeeën van tijd om woord na woord, zin na zin, alinea na alinea tot me te nemen in een mij passend rustig tempo, waarbij er voldoende ruimte is om alles te laten bezinken en te overdenken. In plaats van 10 bladzijdes in 1 uur, de luxe van 10 bladzijdes in 4 uur. Heerlijk lijkt me dat.
Ik ben (al een hele tijd geleden) tot het besef gekomen dat ik nooit van mijn leven alles kan lezen wat ik ooit zou willen lezen. Daarom richt ik me sindsdien op het genieten van en verdiepen in datgene wat ik de moeite waard vind om te lezen. Kwaliteit boven kwantiteit. Meer is er voor mij niet weggelegd. En dat is geen straf.
~ ~ ~
Dit is een bijdrage voor het #50books initiatief dat in 2016 door Hendrik-Jan de Wit wordt verzorgd.
Vraag 6
Zou je sneller willen lezen?