Hoe laat mag ik vra­gen wan­neer ik naar huis mag?

Hij had er niet veel zin in maar aan­ge­zien zijn oude­re broer een vriend­je te loge­ren kreeg leek het beter dat onze jong­ste klein­zoon een nacht­je bij ons zou komen sla­pen. Ik was nog niet thuis toen zijn vader hem kwam bren­gen maar ik hoor­de later van Inge hoe hij had gehuild. Niet zozeer dat hij bij ons de nacht moest door­bren­gen. Dat heeft hij eigen­lijk nooit zo’n pro­bleem gevon­den. Nee, het was veel meer dat hij ook graag een vriend­je als logé had gehad.

Het hui­len was ech­ter zo over toen zijn vader een­maal weer ver­trok­ken was. De kast met spel­le­tjes ging open, het spel dat we de laat­ste tijd altijd spe­len werd tevoor­schijn gehaald en bin­nen de kort­ste keren waren oma Inge­borg en Milan in een ver­be­ten strijd ver­wik­keld. En ik mocht voor het eten zorgen.

Bij het sla­pen gaan kwam toch het hoge woord eruit. Wan­neer hij weer naar zijn vader en broer­tje mocht? We gaven aan dat hij daar­over niet al te lang moest blij­ven zeu­ren en beter kon gaan sla­pen. Mor­gen­vroeg zou­den we dan wel ver­der pra­ten als hij wak­ker was. Ok, nog een vraag­je dan. Of we kon­den aan­ge­ven hoe laat hij mocht begin­nen met vra­gen hoe laat hij naar huis kon.