Gelukkig hebben we de polygamie nog:
In tegenstelling tot wat ik op de achterflap las1 vond ik Onderworpen van Michel Houellebecq helemaal niet zo schokkend en vilein. De ruim tweehonderd bladzijdes had ik in één ruk uitgelezen, maar niet omdat het allemaal zo boeiend, spannend of vermakelijk was. Eerder had ik het gevoel iets te missen. Of dat er zich nog een verrassende plotwending zou aandienen die al het voorgaande in een ander daglicht zou stellen.
Misschien was die er wel, maar dan heb ik het gemist.
Ik vond het uiteindelijk een beetje een flets verhaaltje. Het prikkelende gedachtenexperiment dat de Moslimbroederschap de Franse presidentsverkiezingen wint had wat mij betreft best meer mogen worden uitgewerkt. Nu blijft deze politieke landverschuiving een historisch feit wat zich in de marge afspeelt. Het had net zo goed een machtsovername door buitenaardse wezens kunnen zijn. We krijgen alleen summiere informatie over de ongetwijfeld spectaculaire gebeurtenissen via de hoofdpersoon van de roman, een professor aan de Sorbonne.
En eigenlijk interesseert het hem allemaal niet zo heel veel. Ok, hij verliest zijn baan aan de universiteit wanneer die geïslamiseerd wordt, maar met een redelijk pensioen en daarboven op nog eens een erfenis hoeft hij zich financieel geen zorgen te maken voor zijn toekomst. Alleen die eenzaamheid. Gewend als hij is om jaarlijks een ‘vers studentje’ te plukken uit de nieuwe instroom lijkt dat nu niet meer tot de mogelijkheden te behoren. Maar gelukkig biedt ironisch genoeg diezelfde islam de uitkomst. Hij kan altijd nog moslim worden. En dan is polygamie zomaar een van de vele mogelijkheden die voor hem zijn weggelegd.
Achteraf blijkt dat de islam als geloofsovertuiging en levensopvatting best dicht aansluit bij zijn ideeën over hoe een ideale samenleving er uit zou kunnen zien. Het geeft hem nieuwe hoop in verwarrende tijden.
Het kan zijn dat ik deze roman te kort doe om ‘m op deze manier samen te vatten, maar het is wel hoe ik ‘m beleefd heb. Dat had ik niet bij de vorige romans die ik van Houellebecq heb gelezen. Wie weet ga ik er binnenkort eentje opnieuw lezen om te voelen waar het verschil zit.
Een professor aan de Sorbonne, groot kenner van het oeuvre van Joris-Karl Huysmans, ziet zijn land in 2022 aan de vooravond van de presidentsverkiezingen steeds verder polariseren: een burgeroorlog lijkt onvermijdelijk. De traditionele partijen zijn uitgespeeld, de strijd gaat tussen het Front National en de Moslimbroederschap. Op de valreep doet een van de leiders een politieke meesterzet.
Onderworpen
Michel Houellebecq
Uitgever De Arbeiderspers
ISBN 9789029538619
Een tamme Houellebecq, zonder islamkritiek? Laat me niet lachen. […] Voorbij de oppervlakte is het boek schokkender en vileiner dan islamkritiek — Christiaan Weijts in De Groene Amsterdammer ↩