20160615

Is Har­re­veld een run te ver? 

Het lijkt een terug­ke­rend feno­meen te wor­den. In de aan­loop naar een sur­vi­val­run raak ik ofwel gebles­seerd ofwel er zijn ande­re rede­nen waar­om ik niet aan vol­doen­de trai­nings­uren kom. Ook nu weer.

Komen­de zon­dag staat voor mij de laat­ste sur­vi­val­run voor dit sei­zoen op de agen­da. In Har­re­veld kon­den we ons nog net op het laat­ste moment inschrij­ven voor de 8 km waar enke­le plaat­sen vrij­ge­val­len waren.

En laat ik ver­vol­gens twee weken gele­den door mijn rug gaan. Waar­door pre­cies is me nog steeds een raad­sel. Het deed ech­ter aan de pijn niets af. Die was rede­lijk hef­tig en deed me bij vla­gen den­ken aan de keer dat ik nier­ste­nen had. Hoe­wel dat lang gele­den is kan ik me de pijn zo weer voor de geest halen.
Geen goe­de voor­uit­zich­ten dus. Zeker niet toen na een week de pijn eer­der meer dan min­der was gewor­den. Een week­end vol pijn­stil­lers en warm­te­pleis­ters was het advies van de dienst­doen­de arts.

Mid­den vori­ge week leek de pijn ein­de­lijk te gaan zak­ken. Hard­lo­pen leek plots haal­baar. Wat ik prompt ging doen. Waar­na een klei­ne terug­val volg­de. Mis­schien toch iets te enthou­si­ast geweest.

Afge­lo­pen week­end gaf een twee­le­dig beeld. De zater­dag was niet om naar huis te schrij­ven ter­wijl de zon­dag juist een dag was waar­op het ineens stuk­ken beter aan­voel­de. Het hard­lo­pen in de avond ging super. De vol­gen­de dag geen enke­le klacht!

Dus van­avond de stou­te sur­vi­val­schoe­nen aan­ge­trok­ken voor de ultie­me test. Mocht het goed gaan en goed blij­ven dan durf ik aan­staan­de zon­dag naar Har­re­veld af te rei­zen. En zo niet, dan ga ik niets for­ce­ren en leg me er nu al bij neer dat het sei­zoen voor­bij is.

De uit­slag?

Har­re­veld, here I come!