20160616

Ik (her)las The Secret His­to­ry

Nu Onder­wor­pen gele­zen en bespro­ken is wil ik van­daag kort stil­staan bij The Secret His­to­ry van Don­na Tartt. Ik had me voor­ge­no­men om eerst nog eens haar twee eer­de­re boe­ken te lezen alvo­rens aan The Gold­finch te beginnen.

Wat ik me meen te her­in­ne­ren is dat ik The Secret His­to­ry ergens in 1994 of 1995 heb gele­zen. Maar echt zeker weten doe ik het niet. Wel dat ik het een goed ver­haal vond. Ik was benieuwd of dat bij een her­le­zing opnieuw het geval zou zijn.

Het ver­haal speelt zich af op een uni­ver­si­teit waar een nieuw­ko­mer (tevens de ver­tel­ler) aan­slui­ting vindt bij een groep­je stu­den­ten die klas­sie­ke talen en cul­tuur als hun spe­ci­a­li­teit heb­ben. Niet alleen zijn het rede­lij­ke excen­trie­ke per­so­na­ges, ze heb­ben er boven­dien voor geko­zen geï­so­leerd van de rest al hun les­sen te vol­gen bij slechts één docent.

Na een moei­zaam begin wordt de ik-per­soon opge­no­men in deze vrien­den­club en hoort hij er hele­maal bij. Het duurt ver­vol­gens niet lang voor­dat hij deel­ge­noot wordt van een ver­schrik­ke­lijk geheim dat de groep met zich mee­draagt. Pro­bleem is dat de eens­ge­zind­heid flink op de proef wordt gesteld wan­neer het lijkt of een van de leden op het punt staat dit geheim naar bui­ten te brengen.

Tot zover had het boek geen ver­ras­sin­gen voor me. De schrijf­stijl was nog steeds zo mooi en ver­zorgd als wat ik me van de eer­ste keer wist te her­in­ne­ren. En ook de plot van het ver­haal ging zoals ik wist dat het zou gaan. De meer­waar­de zat ‘m in de tal­rij­ke ver­wij­zin­gen en ter­zij­des die bij deze her­le­zing veel meer (of nu pas) opvie­len en een extra bewijs vorm­den hoe goed dit debuut van Don­na Tartt in elkaar zat.

Iets vreemds deed zich voor bij toen ik bij Book II was aan­ge­ko­men. We zit­ten hal­ver­we­ge de 560 blad­zij­des en een nieu­we dra­ma­ti­sche ont­wik­ke­ling heeft zich voor­ge­daan. Het zal de opmaat zijn tot een twee­de ‘secret his­to­ry’ als ik het zo mag samen­vat­ten. Het vreem­de nu is dat ik me dit gedeel­te juist niet meer wist te her­in­ne­ren. Zelfs niet af en toe flar­den. Gewoon hele­maal niets. Als­of ik bij eer­ste lezing hier gestopt was. Mis­schien het boek tij­de­lijk aan de kant gelegd voor wel­ke reden dan ook. Het zal niet de eer­ste keer zijn dat ik dat doe.

Aldus was The Secret His­to­ry gedeel­te­lijk her­le­zing als­ook eer­ste lezing. Maar zowel Book I als Book II bevie­len mij der­ma­te goed dat ik zeker van plan ben het gehe­le boek ooit opnieuw te gaan lezen. En daar­om gaat dit exem­plaar weer net­jes terug de kast in. Voor later.

Eindoordeel: mag blijven

Ga naar mijn boe­ken­kast om alle tot dus­ver­re bespro­ken boe­ken te vin­den en wie weet zit er een­tje tus­sen die weg mag en waar jij al tij­den naar op zoek bent. 


secrethistory

Under the influ­en­ce of their cha­ris­ma­tic clas­sics pro­fes­sor, a group of cle­ver, eccen­tric mis­fits at an eli­te New Eng­land col­le­ge dis­co­ver a way of thin­king and living that is a world away from the hum­drum exis­ten­ce of their con­tem­po­ra­ries. But when they go beyond the boun­da­ries of nor­mal mora­li­ty they slip gra­du­al­ly from obses­si­on to cor­rup­ti­on and betrayal, and at last – inexo­ra­bly – into evil.

The Secret History
Don­na Tartt
Uit­ge­ve­rij Vin­ta­ge
ISBN 9781400031702