De notaris legt het nog een keer uit

Een rela­tie kan eigen­lijk maar op twee manie­ren tot een ein­de komen:

  1. een van de part­ners komt te overlijden;
  2. of een van de part­ners vertrekt.

In het eer­ste geval zorg je ervoor dat het geza­men­lijk ver­mo­gen bij de over­ge­ble­ven part­ner blijft, en in het twee­de geval is het de bedoe­ling dat dit juist eer­lijk ver­deeld wordt.

Dat is in een noten­dop wat we van­daag gaan bespre­ken, aldus de nota­ris waar we waren aan­ge­scho­ven omdat het mis­schien toch eens tijd werd belang­rij­ke zaken zoals gere­gi­streerd part­ner­schap en tes­ta­ment goed vast te leg­gen nu de aan­koop van een nieuw huis defi­ni­tief is. We knik­ten als teken dat we het had­den begrepen.

Ruim ander­half uur later vroeg hij of het ons al dui­zel­de. Dat viel wel mee. Ondanks dat het een com­plexe mate­rie is van­we­ge bij­voor­beeld kin­de­ren uit een vori­ge rela­tie en een eigen bedrijf dat op naam van Inge staat, had­den we goed inzicht gekre­gen in de vorm die het bes­te bij onze situ­a­tie en wen­sen zou pas­sen. Ons ken­nen­de zou­den we er een aan­tals nacht­jes over sla­pen om er dan een klap op te geven ter bevestiging.

Toen we wil­den afron­den schoot me plots als­nog een vraag te bin­nen. Het ging over een ogen­schijn­lijk futiel detail. Naar wij dach­ten. Maar dat bleek een mis­re­ke­ning. Het kos­te ons aller­eerst een kwar­tier voor­dat we zelf door­had­den hoe inge­wik­keld erf­recht in elkaar zat en ver­vol­gens nog eens een kwar­tier voor­dat de nota­ris een fis­caal juri­disch voor­de­li­ge wij­ze gevon­den had om dit gere­geld te krijgen.

Ter illu­stra­tie gebruik­te hij een bij­zon­der lugu­be­re anek­do­te over een man die zijn kin­de­ren en vrouw had neer­ge­scho­ten en ver­vol­gens zelf­moord had gepleegd. Je staat er niet bij stil, maar voor de ver­de­ling van de erfe­nis is het essen­ti­eel te weten in wel­ke volg­or­de de gezins­le­den zijn over­le­den. In dit geval kwam het gehe­le ver­mo­gen bij de erf­ge­na­men van de man terecht omdat hij logi­scher­wijs dege­ne was die het laatst was komen te overlijden.

Niet dat we den­ken dat dit voor­beeld navol­ging ver­dient, maar het hielp ons wel beter te begrij­pen wat de nota­ris ons eerst zon­der al te veel suc­ces pro­beer­de uit te leg­gen. Ik denk dat ik het nu niet snel zal vergeten.