Hernieuwde confrontatie

Het was dit jaar de twee­de keer dat ik op de don­der­dag­avond ging trai­nen en de eer­ste keer dat de trai­ner die door­gaans op deze dag les­geeft aan­we­zig was. Hij had een belang­rij­ke mede­de­ling voor ons bij aan­vang: we moesten flink aan de bak en zor­gen dat we om 20:50 uur hele­maal ver­zuurd waren want dan zou de trai­ning al afge­lo­pen zijn (tegen nor­maal gespro­ken een tijd van 21:00 uur). Hij zat name­lijk in de nacht­dienst en moest dus tij­dig vertrekken.

Zo gezegd zo gedaan. We gin­gen vlot van start met enke­le opwarm­rond­jes om daar­na te ver­za­me­len bij het whi­te­board waar­op hij onze trai­ning had uit­ge­schre­ven. Het waren blok­ken van enke­le flin­ke oefe­nin­gen per keer afge­wis­seld met rond­jes lopen om te her­stel­len. Tot mijn schrik zag ik dat we vele keren over de hoge schut­ting moesten die voor mijn gevoel te hoog (gegre­pen) is. Ik had me er al ooit op stuk­ge­be­ten en daar­na was ik er alleen nog eens mee gecon­fron­teerd tij­dens het oefen­rond­je voor de Lin­ge­ze­gen­run. Toen kwam ik er wel­is­waar met moei­te over­heen, maar ver­der is deze hin­der­nis altijd aan me voor­bij gegaan (of ben ik er wil­lens en wetens aan voor­bij gegaan).

Van­daag moesten we er afhan­ke­lijk van het tem­po waar­in we de oefe­nin­gen wis­ten te vol­bren­gen mini­maal 2x tot 9x over­heen. Ik hield m’n hart vast. Geluk­kig stond het boom­stam­me­tje wat als opstap kan die­nen er nog steeds bij.

Uit­ein­de­lijk ben ik er 5x over­heen gegaan. En eigen­lijk zon­der al te veel moei­te. Haast auto­ma­tisch ben ik gebruik blij­ven maken van het stam­me­tje, maar ach­ter­af vraag ik me af waar­om. Is het over­moed nu ik het ach­ter de rug heb of zou het me inder­daad moe­ten luk­ken om er zon­der eni­ge hulp over­heen te komen? Daar kan ik maar op een manier ach­ter­ko­men. Komen­de zon­dag ga ik het proberen.

Wat ik eigen­lijk wil zeg­gen is dat het loont om stug door te blij­ven trai­nen. De vor­de­rin­gen die je maakt komen mis­schien niet altijd even snel (of zo snel als je zelf zou wil­len), maar ze komen wel dege­lijk. Als je ziet wat ik nu pres­teer ten opzich­te van een jaar gele­den toen ik met deze sport begon, dan sta ik zelf nog wel het mees­te verbaasd.