In het kader van de grote opruiming moet ik misschien ook maar eens aan de slag om de vele boeken die her en der halfgelezen rondslingeren binnenkort te gaan uitlezen. De opsomming hierboven die afkomstig is van mijn leeslijst, is niet volledig. Dit zijn slechts de boeken die op mijn bureau liggen. Er staan echter ook vele boeken in mijn boekenkast met ergens een leeswijzer (of post-it, of in sommige gevallen een omgevouwen hoek van een pagina) waar ik gebleven ben. Voorlopig laat ik die even met rust. Eerst de stapel die hier binnen handbereik ligt weg zien te werken.
Bij een aantal hangt er een ‘verplichting’ aan vast om er (periodiek) over te bloggen. Dat ga ik waarschijnlijk uitstellen tot na de verhuizing. Het lezen zelf tussen alle beslommeringen door die te maken hebben met de verkoop van ons huidige huis en de verbouwingsplannen voor het nieuwe huis zal al uitdaging genoeg zijn. Toch wil ik het proberen. Ergens vind ik het gênant worden dat de hoeveelheid halfgelezen boeken alsmaar toeneemt.
Totdat ik vandaag het artikel What’s wrong with only reading half a book? (helemaal!) las. De auteur Lincoln Michel betoogt hier dat het helemaal niet erg is om een boek niet uit te lezen, of althans niet in één ruk (maar bijvoorbeeld verspreid over vele jaren). Een halfgelezen boek wil niet zeggen dat het boek niet goed is. Net zoals het niet vanzelfsprekend is dat een boek wat je wel tot het einde leest daarom een goed boek zou zijn:
There are many factors that go into whether or when a reader finishes a book. I imagine many people’s reading habits are, like mine, scattered. I have at least a dozen in-progress books on my nightstand — and several more on my phone and e‑reader. Readers stop reading a book they enjoy when they put it down and forget to come back. Readers finish books they hate when they are assigned it for book clubs or else they want to hate-read and laugh about with their friends. (Certainly a large percentage of Fifty Shades readers fall into that second category.) Just as a half-read book isn’t necessarily a failure, a completed book is not necessarily a success.
Zijn betoog is geschreven naar aanleiding van een publicatie door Kobo (producent van e‑readers) over welke boeken door hun lezers niet tot het einde worden gelezen. In de top-10 staan veel bestsellers. Logisch, volgens Lincoln Michel. Juist bestsellers worden in een opwelling gekocht door of als kado gegeven aan groepen lezers die normaal gesproken niet echt veel lezen. De conclusie dat veel bestsellers daarom geen goede boeken zijn onderschrijft hij dus niet.
Michel is er juist veel meer van overtuigt dat de meeste bestsellers dikke boeken zijn. En dikke boeken hebben tijd nodig. Daar ga je niet altijd snel doorheen. En lopen daardoor het gevaar dat ze even ‘vergeten’ worden. Maar uiteindelijk keer je er altijd weer naar terug. En lukt het je om ze uit te lezen dan krijg je er vaak veel voor terug.
Hoewel dat niet noodzakelijk is:
And even those who don’t finish The Goldfinch or Gravity’s Rainbow or Ulysses may end up getting something out of their reading experience that they never would if they only read the books that an algorithm suggested they were most likely to finish. And what’s wrong with that?
Toch maar gewoon in de kast zetten dan?