Everyone agrees that the sky is blue, but how could I know that what I experience as blue isn’t what you experience as red?
[I feel therefore I am — Margaret Wertheim]
Een citaat dat ik dit weekend las en wat me meteen deed denken aan een blogpost uit 2009. Toen schreef ik iets vergelijkbaars:
Men leert mij dat de lucht blauw is en de wolken wit.
Het gras groen.
Hoe weet men wat ik zie?
[Het groenste groen]
Het schijnt dat wetenschappers weten wat ik zie, omdat ze kleur kunnen meten (wist ik niet):
Objectively speaking, physicists have an explanation for what blue is. According to Maxwell’s equations, blue is ripples of electromagnetism with a wavelength of between 450 and 495 nanometres.
Maar, zo schrijft Margaret Wertheim nog in dezelfde alinea, meten is niet genoeg:
Yet the very success of this explanation highlights a conundrum; for while any spectrometer can register blue precisely on a dial, few of us would say that it is conscious. A spectrometer does not perceive blue. So what then, does it mean to be ‘conscious’ of colour?
De rest moet je zelf lezen. Omdat het vooralsnog voor mij redelijke ingewikkelde materie is die dan volgt. Dat moet ik nog een paar keer opnieuw lezen voordat het kwartje valt. Wel zeer boeiend allemaal.