[p.109–114]
Een kort hoofdstuk vandaag. Slechts zes bladzijdes. Het begint met een beschrijving hoe de motorrijders hun weg vervolgen via de Yellowstone Valley door de staat Montana. Onderweg zien ze een gedenkteken voor de ontdekkingsreizigers Lewis en Clark die begin 19de eeuw een expeditie ondernamen om over het land van oost naar west te trekken, de zogenaamde Northwest Passage. Na een uiteenzetting over deductie en inductie, twee vormen van argumentatietechnieken om op een logische manier een hiërarchisch opgebouwd systeem te doorgronden, eindigt het hoofdstuk met een bijna-botsing. Een tegemoet komende vrachtwagen heeft moeilijkheden om terug te komen op de andere rijbaan na een inhaalmanoeuvre en weet de motor van de ik-persoon op het nippertje te ontwijken.
De beschrijving van het landschap en het net-niet ongeluk nemen iets meer dan één bladzijde in beslag, de rest gaat over het voornaamste verschil tussen deductie en inductie en hoe je deze wetenschappelijke methodes kunt inzetten bij het oplossen van problemen. Toch wordt het nergens saai of komt het te geforceerd over. Dat heeft me altijd gefascineerd aan dit boek. De wisselwerking tussen het reisverslag en Chautauqua blijft boeiend. En het lijkt of ik bij elke herlezing weer iets nieuws ontdek.
Zo was me niet eerder de parallel met de trek naar het westen opgevallen (of bijgebleven) waaraan regelmatig gerefereerd wordt. Al eerder las ik:
I am a pioneer now, looking onto a promised land.
[p.96, Zen]
Ik had er de volgende aantekening bij gemaakt:
- pionier zoals in de oorspronkelijke betekenis van ’the westward expansion’, bekend van de slogan ‘Go West, young man!’;
- pionier in de gedachtenwereld van Phaedrus
Nu dan opnieuw een verwijzing in de vorm van het gedenkteken voor Lewis en Clark. Het lijkt een metafoor te zijn voor de zoektocht van de ik-persoon door de gedachtenwereld van Phaedrus. De flarden verloren gewaande (beter: verloren gemaakte) kennis die hij stukje bij beetje weet te herinneren kan men vergelijken met het in kaart brengen van onbekend gebied. Zonder dat duidelijk wordt hoe en waar het gaat eindigen.
Voor mijzelf vormden de uitweidingen over filosofie en wetenschap net zo goed een expeditie door onbekend terrein. Gelukkig trof ik in Pirsig de perfecte reisleider. Hoewel ik niets met motors had/heb, waren de voorbeelden van motoronderhoud om de theoretische stof uit te leggen zo aansprekend dat ik geen moeite had om door te blijven lezen ondanks dat ik lang niet alles begreep. Afgewisseld met de belevenissen tijdens de motortrip zorgde het ervoor dat ik niet voortijdig afhaakte maar wilde weten hoe het verder ging. Wat mij betreft een ideale combinatie om nieuwe stof te leren.
~ ~ ~