We had­den van­daag de gele­gen­heid om nieu­we sport­kle­ding met opdruk uit te zoe­ken bij Sur­vi­val Mate­ri­a­len in Bree­den­broek. Het leek me een uit­ge­le­zen kans om ook weer eens naar nieu­we schoe­nen te kij­ken. De Brooks die ik sinds febru­a­ri draag slij­ten wel­is­waar min­der snel dan het vori­ge model, maar hele­maal tevre­den ben ik er niet over. Ook het paar Adi­das dat ik als reser­ve gebruik weten me niet echt te beko­ren. Ondanks veel­vul­dig gebruik blij­ven ze stug en bin­nen­in is de afwer­king zoda­nig slor­dig dat een aan­tal scher­pe rand­jes blij­ven irri­te­ren. Mis­schien toch maar schoe­nen van een ander merk pro­be­ren. En dan is het natuur­lijk gewel­dig dat je je kunt laten voor­lich­ten door erva­ren atle­ten die weten waar goed mate­ri­aal aan moet voldoen.

De ont­vangst was lek­ker infor­meel gere­geld. In afwach­ting van de leden die zich aan­ge­meld had­den was het goed ver­toe­ven bij de hout­ka­chel ter­wijl er kof­fie en thee geser­veerd werd. Onder­tus­sen kon­den we al wat rond­kij­ken in de win­kel waar een ruim assor­ti­ment voor­han­den is op het gebied van sur­vi­val­run, tri­al­run, thriat­lon en fit­ness. Toen ieder­een aan­we­zig was kre­gen we uit­leg over de sport­kle­ding waar­uit we een keu­ze kon­den maken. Al snel was het een komen en gaan bij de kleed­hok­jes. Uit­ein­de­lijk heb ik geko­zen voor nieu­we leg­gings en een run­ning jac­ket van het merk Fusi­on. Daar­na werd het tijd om advies te vra­gen voor ande­re schoenen.

Na wat over en weer gepraat werd mij aan­ge­ra­den om de X‑Claw 275 uit­voe­ring van het merk INOV‑8 uit te pro­be­ren. Bui­ten kon ik op het ter­rein wat rond­jes lopen om te erva­ren hoe de pas­vorm was. Dat voel­de eigen­lijk met­een heel com­for­ta­bel aan. De ande­re schoe­nen die ik ook nog gepast heb kon­den daar niet aan tip­pen. Maar hoe zou­den ze zit­ten tij­dens een sur­vi­val­run? Kwam het even goed uit dat we na het pas­sen van de kle­ding ook nog een sur­vi­val­run cli­nic had­den. We kon­den zo van­uit de win­kel naar een wer­ke­lijk prach­ti­ge hin­der­nis­baan met super com­bi ren­nen om daar onder des­kun­di­ge bege­lei­ding van Bian­ca en Her­bert de fij­ne­re kneep­jes van het sur­vi­val­run­nen uit­ge­legd en voor­ge­daan te krijgen.

Het was zo leer­zaam en inspi­re­rend dat ik bin­nen de kort­ste keren ver­gat dat ik nieu­we schoe­nen aan­had. Ze knel­den niet, ik gleed niet uit, er zat niets te ver­ve­len van bin­nen. Omdat ze zo heer­lijk zaten heb ik ze aan­ge­hou­den toen ik naar huis ging. Een per­fec­te ken­nis­ma­king wat mij betreft.

~ ~ ~

PS: Er zijn tij­dens de sur­vi­val cli­nic ook foto’s gemaakt door Natas­ja Frij­ters en Ron Sep. Zodra ik wat gevon­den heb zal ik ze hier plaatsen.

PS1: De foto’s van Natas­ja heb ik inmid­dels door­ge­stuurd gekre­gen en die van Ron Sep zijn hier te vin­den op Goog­le. Een aan­tal heb ik hier­on­der geplaatst.

De hin­der­nis baan van Sur­vi­val Mate­ri­a­len ligt goed ver­stopt in een bos nabij.

Bij de com­bi­na­tie­hin­der­nis aan­ge­ko­men kre­gen we eerst wat alge­me­ne instruc­ties en daar­na begon­nen we aan de war­ming up.

Bij de swing­over dik­ke balk wees Her­bert mij erop dat ik te veel op arm­kracht omhoog ging in plaats van een goe­de voet­klem te zet­ten. Slor­dig. Met wat meer aan­dacht voor mijn tech­niek ging het daar­na een stuk beter. De truc is om de laat­ste voet­klem voor­dat je over de balk gaat zo hoog moge­lijk te zet­ten en dan goed de benen te strek­ken van­uit die voet­klem zodat je hoog over de balk komt en ver erover heen kunt rei­ken. Maar het blijft een las­ti­ge hindernis.

Van­uit het net de apen­hang in. Dat gaf ver­der geen pro­ble­men. Wat me wel opviel was dat alle hin­der­nis­sen stan­daard een stuk hoger waren dan ik gewend ben bij ons op het trai­nings­ter­rein. Dat voelt toch net even iets anders aan. En natuur­lijk moet je ook con­ti­nu wat hoger klim­men, wat je op een gege­ven ook gaat voelen.

De tri­an­gels waren van­we­ge de mie­zer­re­gen erg glad. Van Her­bert kre­gen we de tip om tel­kens bij te pak­ken in dezelf­de tri­an­gel en dan pas naar de vol­gen­de te gaan. Dan hou je net iets meer grip. Bij de kor­te touw­tjes (geen foto’s van) liet Bian­ca zien hoe zij met een gestrek­te arm hoog in het touw ging han­gen en dan met haar ande­re arm laag het vol­gen­de touw pak­te. En dan weer hoog bij­pak­ken met je ande­re arm. Het zag er vreemd uit maar het voel­de mak­ke­lij­ker aan dan ik had gedacht. Een nieu­we tech­niek die ik nog wat meer ga oefenen.

Nadat we ons vol­doen­de had­den kun­nen uit­le­ven in de ver­schil­len­de hin­der­nis­sen kre­gen we bij terug­komst op het ter­rein nog een ste­vig toe­tje te ver­wer­ken. Eerst 20 secon­den zij­waarts lun­ges (uit­stap­pen en diep door de knie­ën gaan), daar­na 10 secon­den rust. Gevolgd door 20 secon­den door de knie­ën gaan, de grond aan­tik­ken en dan omhoog sprin­gen met je armen gestrekt. Ver­vol­gens opnieuw 10 secon­den rust. Dit alles vier keer.

Ik had het niet ver­wacht, maar deze laat­ste oefe­ning van slechts in totaal vier minu­ten sloop­te me hele­maal. Wat was dat zwaar! Al in de auto op weg naar huis voel­de ik de eer­ste spier­pijn in mijn boven­be­nen en bil­len opko­men. Kort­om, een wel­be­ste­de middag.

~ ~ ~

Iets voor jou, dat sur­vi­val­run­nen? Kom dan eens een keer­tje kij­ken bij Sur­vi­val­run Trai­nings­groep Arn­hem. Of check voor een ver­e­ni­ging bij jou in de buurt.

~ ~ ~