Dag facebook. Hopelijk niet tot ziens.
Weet je zeker dat ze zo vroeg al open zijn? vroeg Inge toen we onderweg waren naar de supermarkt. Op de autoradio klonk het nieuws van zeven uur. Ik stelde haar gerust en hoopte er ondertussen het beste van. Vijf minuten later liepen we door een grotendeels verlaten Albert Heijn XXL. Volle schappen en geen rijen zorgden ervoor dat we snel ons lijstje konden afwerken en binnen het uur weer thuis waren.
Als compensatie voor deze opofferingsgezindheid trakteerden we onszelf op een uitgebreid ontbijt met allerlei lekkernijen die we anders nooit in huis hebben. In een opwelling had ik er bijna een foto van gemaakt om op facebook te posten. Als onderschrift iets in de trant van hoe wij nu al klaar waren met het binnenhalen van alle extra boodschappen die nodig zijn om de kerstdagen te laten onderscheiden van een normaal weekend. In plaats daarvan verwijderde ik mijn account.
Weet je het zeker? Ja? Dan geven we je nog twee weken bedenktijd, voor het geval je spijt krijgt. Bij euthanasie krijg je officieel een week bedenktijd. Met die beslissing denkt men minder moeite te hebben.
[p.87, De gijzelaar, Karin Giphart]
Het is niet de eerste keer dat ik mijn facebook account heb verwijderd. Ergens hoop ik wel dat het de laatste keer is geweest. Ik word een beetje moe van mezelf met dat besluiteloos gedrag door de jaren heen. Waarom trap ik er toch elke keer weer in om een social media account aan te maken terwijl ik weet dat het uiteindelijk niets voor me is? Omdat ervaring geleerd heeft dat ik er niet goed mee kan omgaan.
Als ik eenmaal een account heb dan wil ik bijblijven. Lezen wat anderen hebben gedeeld. Eventueel een reactie geven. Zelf iets posten. Waar anderen weer op reageren. Daar gaat ongemerkt best wel wat tijd in zitten. Ik wil niet zeggen dat het weggegooide tijd is, maar in veel gevallen is het toch tijd die ik eigenlijk aan iets anders had willen besteden.
Nu kun je jezelf ‘beschermen’ door bijvoorbeeld notificaties en dergelijke uit te zetten. Zodat je niet continu gestoord (en verleid) wordt door updates vanuit je netwerk. Helaas schijnt dat bij mij niet optimaal te werken. Wel dat ik niet afgeleid wordt wanneer ik met iets bezig ben. Doch zodra ik even niets omhanden heb dan open ik als vanzelf mijn account om te zien wat er zoal aan nieuwe berichten is verschenen. En gaat er ongemerkt weer (heel) wat tijd verloren.
Ik ga hier zeker niet beweren dat al die berichten op social media niet lezenswaardig zijn. Dat kun je namelijk zelf voor een groot gedeelte regelen door de juiste personen te volgen of wat filters in te stellen. Waar het mij meer om gaat is dat ik in veel gevallen andere dingen had willen doen dan tijd door te brengen op een of ander social media platform. Blijkbaar kan ik mezelf er niet voldoende van afschermen als ik zo’n account heb. Dus zit er niets anders op dan voor de zoveelste keer afscheid nemen. En hopelijk definitief.