Zondag, 1 januari 2017

Voor de ver­an­de­ring een lijst­je met goe­de voornemens

What a dif­fe­ren­ce a day makes. Gis­te­ren, 31 decem­ber 2016, klonk het nog erg ver weg wan­neer we het over 1 febru­a­ri had­den. Deze och­tend, 1 janu­a­ri 2017, is dat geheel anders. Als­of we plots besef­fen dat we onze tijd heb­ben zit­ten ver­doen. Een beet­je heb­ben zit­ten lum­me­len in plaats van bezig te zijn met de aan­staan­de verbouwing.

Natuur­lijk is dat niet het geval. Al van­af de zomer vorig jaar zijn we eigen­lijk alleen maar het groot­ste deel van onze vrije tijd bezig met het rege­len van aller­lei zaken die met de ver­koop van ons hui­di­ge huis en de aan­koop plus ver­bou­wing van de nieu­we stek te maken heb­ben. Toch lijkt het als­of het lang niet genoeg is geweest. De urgen­tie laat zich nu echt voelen.

Het bete­kent dat we door­scha­ke­len naar een hoge­re ver­snel­ling. Er een tand­je boven­op doen. Ten­slot­te moe­ten we uiter­lijk 30 april over­ge­huisd zijn. En dat klinkt ook ineens heel dicht­bij (een opti­mist zou zeg­gen dat het dan ook zo voor­bij is).

Genoeg te doen dus de komen­de maan­den. Maar tus­sen alle bedrij­ven door blijf ik zeker vol­doen­de ruim­te voor ont­span­ning reser­ve­ren omdat ik weet hoe belang­rijk dat voor me is. Boven­dien heb ik op kan­toor al afge­spro­ken dat ik regel­ma­tig vrije dagen opneem want met alleen de week­en­den ga ik het niet redden.

Laat ik daar­om voor de ver­an­de­ring dit jaar wèl eens een lijst­je opstel­len met goe­de voornemens:

  • blij­ven spor­ten; de over­stap die ik vorig jaar na de zomer heb gemaakt naar de wed­strijd­klas­se Kor­te Afstand sur­vi­val­run is qua timing niet han­dig geweest en mis­schien is het ver­stan­dig om voor­lo­pig runs op recre­an­ten­ni­veau te gaan lopen; maar (tij­de­lijk) stop­pen is geen optie; mijn stre­ven is om mini­maal 1x door­de­weeks plus elke zon­dag­och­tend te gaan trai­nen of een run te lopen;
  • blij­ven lezen; het jaar 2016 was niet echt een top­jaar wan­neer je het aan­tal gele­zen titels in ogen­schouw neemt; toch heb ik dat niet zo erva­ren; er zaten een aan­tal dik­ke pil­len tus­sen en veel tijd is opge­gaan aan de stu­die pro­ject­ma­na­ge­ment waar­voor ik ook een hoop moest lezen; dit jaar blijf ik stug door­gaan om beur­te­lings fic­tie en non-fic­tie te lezen; de gen­res of onder­wer­pen laat ik voor­als­nog in het mid­den; wat op mijn pad komt zal ik lezen; als de ver­hui­zing een­maal ach­ter de rug is en de boe­ken uit­ge­pakt dan zien we wel weer ver­der of ik er wat struk­tuur in aan kan brengen;
  • blij­ven blog­gen; hoe­wel het hier soms meer­de­re dagen of lan­ger dan een week stil­valt, kan ik er niet mee stop­pen; ik wil er ook hele­maal niet mee stop­pen; eer­der zou ik meer wil­len blog­gen, zelfs als het druk is; het liefst zou ik wil­len vast­leg­gen dat ik iede­re dag ga blog­gen, maar in die valkuil stap ik niet (meer); laat ik vol­staan met te zeg­gen dat ik zeker meer­de­re keren per week blijf bloggen;
  • blij­ven teke­nen; dit is het las­tig­ste voor­ne­men; nu al komt het er veel te wei­nig van; omdat het nog niet goed in mijn sys­teem zit, valt het vaak als eer­ste af wan­neer ik wei­nig tijd heb of moe ben; mis­schien tegen beter weten in zet ik het toch op de lijst;

Daar­naast heb ik enke­le voor­ne­mens die meer in de pri­vé-sfeer zit­ten. Wie weet komen die later nog eens (in ver­hul­de vorm) aan bod in blog­posts wan­neer daar aan­lei­ding voor is. Voor­lo­pig laat ik het hierbij.

Rest mij jul­lie allen een heel goed 2017 toe te wen­sen en dat het nieu­we jaar mag bren­gen waar je naar op zoek bent!