Het jaar 2017 — week 1
Ik geef het toe, een weinig inspirerende titel voor deze blogpost, maar het dekt wel de lading. Vandaag zijn we namelijk precies een hele week doorgedrongen in het nieuwe jaar 2017 en laat ik daarom eens de balans opmaken wat er zoal is terechtgekomen van mijn goede voornemens. Ervaring uit voorgaande jaren heeft me geleerd dat het helpt om de vinger aan de pols te houden zodat er tijdig gecorrigeerd kan worden wanneer ik dreig van het geplande pad af te dwalen. Een gevaar dat tegenwoordig continu op de loer ligt gegeven de vele soorten afleiding waaraan we de hele dag blootgesteld zijn.
Eerst een terugblik op de week zelf voordat ik wat meer inzoom op de specifieke goede voornemens die ik een week geleden opgesteld heb. De afgelopen dagen stonden voornamelijk in het teken van twee zaken: werk en de aanstaande verbouwing.
Werk
Op het werk, waar de meeste van mijn collega’s nog vrolijk van hun vakantie aan het genieten waren, was ik de meeste tijd bezig met de voorbereiding van een workshop die we in de week van 16 januari organiseren in Cluj, Roemenië. Uiterlijk begin zomer moeten alle Europese klantorders voor een bepaalde productgroep vanuit Cluj geleverd. De fabriek is er al klaar voor, en de volgende stap is om de ondersteunende administratieve orderprocessen aan te passen. Omdat het redelijk rustig was kon ik me daar goed op concentreren.
Buiten werktijd stonden er verschillende afspraken gepland met de aannemer van de verbouwing aan het huis en de schuur, en de tuinman die de vijvers komt aanleggen en de rest van de tuin onder handen neemt op basis van een tekening die we zo goed als definitief hebben gemaakt samen met een tuinarchitekt. We zitten nu in de fase van uitonderhandeling van de laatste offertes en de uitwerking van de gedetailleerde planning voor de maanden februari, maart en april wanneer de daadwerkelijke werkzaamheden plaats gaan vinden.
Verbouwing & verhuizing
Op 30 april moeten we uit ons huidige huis zijn. Gezien de flinke bouwplannen zal dat er nog om gaan spannen. Zeker met de kanttekening dat we direkt over willen huizen en niet tijdelijk in een huurwoning of iets dergelijks willen verblijven beloofd dat een flinke klus te zijn.
Daarnaast was ik een hoop tijd kwijt met het uitzoeken en in werking zetten van de overgang van Inge’s huidige emailadres (dat ze zowel voor werk als privé gebruikt maar komt te vervallen omdat onze huidige provider niet levert op ons nieuwe adres en tevens geen email-only abonnement heeft) naar twee nieuwe emailadres (eentje voor haar werk en de ander voor privé) en dat bovendien ook nog eens zien te koppelen aan haar Apple userid zonder dat daardoor gegevens verloren zouden gaan.
Vooral de volgorde en de juiste timing leverde kopzorgen op omdat Inge vanzelfsprekend weinig tot geen verstoring voor haar bedrijfsactiviteiten wilde zien. Ook moest ik haar op een duidelijke manier zien uit te leggen hoe het systeemlandschap er na de splitsing uit zou gaan zien zodat ze bij problemen zelf ook een idee had waar het misschien aan kon liggen.
Net voor de jaarwisseling hadden we de kans om gratis en voor niets op kantoor overbodig geworden kantoorartikelen mee te nemen. Mijn buit bestond uit: een archiefkast, een papiervernietiger, twee whiteboards, vier bureaus en vijf stoelen. Ideaal voor in onze grote (nog te bouwen) schuur annex atelier. En nu bleek een van de whiteboards al meteen van pas te komen om wat ik in mijn hoofd had uitgedokterd visueel weer te geven.
Het heeft geholpen. Vandaag hebben we de laatste stukje van de puzzel gelegd en is de overgang compleet afgerond. Weer een taak die we als gereed kunnen melden. Dat voelt altijd goed.
Dan nu naar de goede voornemens.
Blijven sporten
Nadat ik eind november in Doorn voortijdig moest afhaken vanwege kramp in mijn linkerkuit heb ik besloten het wat rustiger aan te doen. Ik ben nog wel naar een survivalclinic in Bredenbroek gegaan, maar de run die gepland stond in Dinxperlo (daar waar ik een jaar eerder mijn eerste run liep) heb ik aan me voorbij laten gaan. Omdat eind december / begin januari de zondagse trainingen kwamen te vervallen (Eerste kerstdag en Nieuwjaarsdag) en ik er doordeweeks niet aan toe kwam, kreeg ik volop de gelegenheid om even afstand te nemen. Dit beviel me zo goed dat ik er deze eerste week van het nieuwe jaar voor gekozen heb om dat zo te laten. Vandaag was mijn laatste sportloze dag. Komende week begin ik weer. En dan staat er meteen een nieuwjaarsduik geprogrammeerd op zaterdag 14 januari!
Blijven lezen
Op Nieuwjaarsdag ben ik begonnen met Anna in kaart gebracht door de Tjechische schrijver Marek Sindelka. Waarom weet ik niet, maar het duurde even voordat ik erin zat. Niet omdat de eerste bladzijdes saai of dergelijke waren. Zeker niet, want wanneer ik ze nu teruglees zie ik hoe goed het in elkaar zit. Misschien dat ik moest wennen aan zijn schrijfstijl die erg poëtisch is en waar ik me erg voor moest blijven concentreren om het in alle schoonheid te kunnen waarderen. Toen ik er eenmaal in zat heb ik het verder (op de uren die ik beschikbaar had) ademloos uitgelezen. Wat een goed verhaal!
In eerste instantie lijkt het of de hoofdstukken in het boek niets met elkaar te maken hebben. Dat blijkt niet zo te zijn. Gaandeweg wordt duidelijk dat de personen die de revue passeren ieder op zich op een bepaalde manier in relatie met elkaar staan. Of beter gezegd, ze zijn allemaal verbonden met Anna waaromheen het hele boek geconstrueerd is. Zonder dat het geforceerd overkomt. Zeker is hier de vorm erg belangrijk, maar de wijze waarop Marek Sindelka dit heeft ingevuld is majestueus. Keer op keer weet hij rake observaties te plaatsen bij de alledaagse handelingen van de personages die hij ten tonele voert. Zijn analyses van het liefdesleven tussen partners zijn van een chirurgische precisie en hoe hij kleine veranderingen …
Neem bijvoorbeeld de scene waar een stel met kind een treincoupé binnenkomt. De man heeft kort oogcontact met een jonge vrouw die er al zat. Zij biedt hem een snoepje aan. Niet het kind, maar hem. Meer gebeurt er ogenschijnlijk niet. Bij de echtgenote is er echter iets in werking gezet zonder dat zij daar de reikwijdte op dat moment van kan overzien. Ze ziet haar man die gedachteloos zit te kauwen en tegenover hem de jonge vrouw die weer verdiept is in haar mobieltje. Niets aan de hand.
Maar toch, als ze die avond de afwas zou opruimen, zou ze ontdekken dat in een van de glazen in de buffetkast — dat ene glas helemaal achterin dat ze nooit gebruikten — een barst zat. En die zou er voor altijd in blijven zitten ook. Daar ergens had zich de weemoed genesteld. En daarvandaan zou het soms op onbewaakte ogenblikken, op die avonden dat ergens ver weg het geblaf van honden en kinderstemmen in de tuin te horen zijn, de schemering over het bos valt en rare wolkenflarden langs de blauwe hemel drijven, op die momenten zou die weemoed onverwacht in hun levens worden gegoten.
[p.106, Anna in kaart gebracht, Marek Sindelka]
Anna in kaart gebracht was voor mij een ontzettend mooie leeservaring die me lang zal bijblijven. Ik ga op zoek naar meer werk van Marek Sindelka.
Wie is Anna? Door de ogen van haar te oude minnaar (een voortvluchtige architect), haar grootvader met een glazen oog en een schrijver die verhalen haat, komen we steeds meer te weten over deze mysterieuze jonge vrouw. Maar welke verteller kunnen we vertrouwen? Wie laat zich niet leiden door vooroordelen, ogenschijnlijk onschuldige misverstanden en onzekerheden? Wie kent Anna echt?
Anna in kaart gebracht
Marek Sindelka
Uitgever Das Mag Uitgevers
ISBN 9789082410648
Wat ik hierna ga lezen weet ik nog niet. Er zijn voldoende boeken op mijn leeslijst waar ik al in begonnen ben. Of ik vanavond in een van die boeken verder ga is nog maar de vraag. Het kan ook zijn dat ik een nieuw boek pak van de stapel nog te lezen.
Blijven bloggen
De oogst is mager. Slechts twee blogposts deze week (degene over mijn goede voornemens op 1 januari niet mee gerekend, alsook een citaat uit het boek Bird by bird door Anne Lamott).
De eerste blogpost ging over Shaker’s Law naar aanleiding van het deactiveren van mijn facebook account. De hamvraag is of ik er van weg kan blijven. Tot nu levert het me een hoop extra tijd op. Wel is het zo dat ik een kanaal mis om mijn blogposts te promoten. Ik heb trouwens later in de week een lijst van in totaal dertien Internet Laws onder aan de blogpost toegevoegd. Ondanks dat het lijstje uit 2010 stamt stonden er veel tussen waarvan ik nog nooit gehoord had.
Onderwerp van mijn tweede blogpost deze week was een artikel op De Correspondent waar tien manieren werden vermeld hoe je nieuwe muziek kunt ontdekken wanneer je in een muziekbubbel bent terechtgekomen. Ik kon het niet laten om een elfde manier op te voeren die mij al heel wat mooie nieuwe muziek heeft opgeleverd. Misschien dat iemand van jullie nog andere manieren weet?
Twee blogposts dus. Je kunt het ook van de positieve kant bekijken en zeggen dat ik toch mooi twee blogposts gepubliceerd heb deze week. Niet slecht, gezien de hoeveelheid andere dingen die ik gedaan heb.
Blijven tekenen
Waar ik al bang voor was is ook uitgekomen. Tekenen zit niet in mijn systeem. Of het de komende maanden echt gaat lukken betwijfel ik. Een boek kan ik er snel tussendoor bijpakken en enkele bladzijdes lezen voordat ik het weer moet wegleggen voor wat anders, en aan een blogpost kan ik ook zo nu en dan doorschrijven. Dat krijg ik niet voor elkaar met het tekenen. Daarvoor moet ik echt gaan zitten en weten dat ik voor een bepaalde tijd ongestoord kan werken. Dat zal moeilijk worden.
Was dat alles?
Als laatste wil ik de serie La Trêve (nogmaals) onder de aandacht brengen die onder andere op Netflix te vinden is. Ga die serie kijken!
En ja, dat was alles.