Blij­ven spor­ten valt niet mee wan­neer het gaan al niet lukt

Het was maan­dag­mid­dag tegen vier uur. Ik vroeg me af of ik op tijd naar huis zou gaan om een rond­je te hard­lo­pen als start van mijn goe­de voor­ne­mens op sport­ge­bied of toch wat lan­ger op kan­toor zou blij­ven om door te wer­ken aan de sli­des voor de work­shop vol­gen­de week in Roe­me­nië. Omdat ik op don­der­dag­avond sur­vi­val­trai­ning had gepland kon ik ook nog op dins­dag­avond gaan hard­lo­pen. Het werd aldus laat op kantoor.

Op dins­dag­mid­dag gaf Inge door dat de tuin­man don­der­dag­avond langs kon komen om diver­se offer­tes door te bespre­ken. Of ik mijn plan­ning wil­de aan­pas­sen en op woens­dag­avond naar sur­vi­val­trai­ning kon gaan? Flexi­bel als ik ben (hoe­wel dat door het wei­ni­ge spor­ten van de laat­ste weken niet hele­maal meer opgaat) stem­de ik in met het voor­stel maar rea­li­seer­de me daar­na dat het wel mijn voor­ne­men ver­stoor­de om op dins­dag­avond te gaan hard­lo­pen. Ik vind het name­lijk niet zo fijn om de dag voor sur­vi­val­trai­ning te gaan hard­lo­pen. Het werd aldus opnieuw laat op kantoor.

Woens­dag­mid­dag kre­gen we een bericht­je van de tuin­man dat hij ook wel die­zelf­de avond langs kon komen. Ook goed, dan zou ik als­nog op don­der­dag­avond kun­nen gaan trai­nen. ’s Avonds rond acht uur liet de tuin­man weten dat er helaas iets was tus­sen­ge­ko­men. Of het toch op de don­der­dag­avond zou kun­nen zoals we oor­spron­ke­lijk had­den afge­spro­ken. Tuur­lijk, geen pro­bleem, moet kun­nen (want jul­lie ken­nen mijn repu­ta­tie als flexi­bel mens intus­sen). Alleen was het nu wel te laat om nog naar de sur­vi­val­trai­ning te gaan. We had­den al flink gege­ten van de stamp­pot en het idee om dan maar met een vol­le buik een rond­je te gaan hard­lo­pen sprak me ook niet erg aan. Het werd aldus niet laat op kan­toor maar wel op mijn studeerkamer.

Toen het er deze avond (don­der­dag dus) even op leek dat rond zeven uur de tuin­man mis­schien opnieuw ver­hin­derd was (bui­ten zijn schuld ove­ri­gens) heb ik voor de zeker­heid even gewacht met het avond­eten (voor de geïn­te­res­seer­de, het was erw­ten­soep). Wie weet zat er toch nog een sur­vi­val­trai­ning in. Een half uur later stond hij ech­ter bij ons op de stoep. Een zoveel­ste poten­ti­ë­le sport­avond was ver­lo­ren gegaan. Het schiet niet op zo. Wel werd het laat met het minu­ti­eus door­re­ke­nen van ons finan­ci­ë­le plaat­je voor wat betreft de verbouwing.

Komen­de zater­dag staat de Nieuw­jaars­duik gepland en op zon­dag­och­tend een vol­gen­de sur­vi­val­trai­ning. Dat wor­den mijn nieu­we doe­len deze week.