Het jaar 2017 – week 3

Een ver­blijf in het bui­ten­land voor werk heeft op mij altijd het effect als­of de tijd door­gaat maar ik er zelf niet actief aan deel­neem. Behal­ve een inci­den­teel tele­foon­tje naar huis ben ik voor­na­me­lijk bezig met de zaken waar­voor ik afge­reisd ben. Daar­om­heen wordt de tijd opge­vuld met res­tau­rant­be­zoek, wat naklet­sen in de hotel­bar en een ses­sie in de fit­ness­ruim­te of een rond­je ren­nen. Tele­vi­sie kijk ik niet, de krant bla­der ik wat door tij­dens het ont­bijt en ver­der scan ik tus­sen­door nog wat nieuws­si­tes op inter­net. Als ik de kans krijg maak ik gebruik van de gele­gen­heid gebruik om wat van de omge­ving te gaan zien.
Afge­lo­pen week was het weer eens zover.

Werk

Al op zon­dag­avond pak­te ik de auto om in Dort­mund te over­nach­ten zodat een even­tu­eel opont­houd wegens slecht weer op maan­dag zou wor­den ver­me­den. Vrij­dag­och­tend zo rond 11 uur was ik weer thuis. De dagen waren voor­bij gevlo­gen en het alge­he­le gevoel bij ieder­een die aan de 3‑daagse work­shop had deel­ge­no­men was dat het bij­zon­der geslaagd was. Een kor­te sfeer­im­pres­sie van dit voor mij nu vier­de bezoek aan Cluj-Napo­ca valt hier te lezen.

Ver­bou­wing & verhuizing

Ter­wijl ik weg was ging Inge onver­dro­ten voort met het aan­vra­gen van offer­tes voor onder ande­re de bad­ka­mer en een nieu­we poort. Hier­mee komen we zo’n beet­je aan het ein­de van de voor­be­rei­den­de werk­zaam­he­den. Het aftel­len is inmid­dels begon­nen. Nog tien nacht­jes slapen!

Blij­ven sporten

In Cluj is het geble­ven bij een keer­tje ren­nen in de vroe­ge en kou­de woens­dag­och­tend. Van­och­tend ben ik bij een tem­pe­ra­tuur van ‑7 Cel­si­us naar de sur­vi­val­trai­ning ver­trok­ken. Omdat er nog steeds veel aan­ge­vro­ren sneeuw ligt blijft het oppas­sen met het hard­lo­pen. Ik kreeg te horen dat er de voor­bije week heel wat men­sen onder­uit waren gegaan op het trai­nings­ter­rein. Ook de hin­der­nis­sen zelf waren weer super­glad (en koud!) door het laag­je ijs dat maar heel lang­zaam ver­dween. Tij­dens de war­ming-up moesten we een aan­tal oefe­nin­gen doen met bak­ste­nen die op het ter­rein spe­ci­aal voor dit doel klaar­lig­gen. Mijn han­den waren ein­de­lijk wat warm maar dat was snel over. De eer­ste swing­overs luk­ten slechts moei­zaam omdat ik totaal geen knijp­kracht had. Voor­al de mid­del­vin­ger van mijn lin­ker­hand had bij­na een half uur nodig om te ont­dooi­en. Uit­ein­de­lijk wel heer­lijk getraind maar de con­di­tie laat nog heel wat te wen­sen over.

Blij­ven lezen

Omdat ik Mr. Penumbra’s 24-hour book­sto­re bij­na uit had besloot ik een ander boek mee te nemen. Het werd Slaugh­ter­hou­se 5 door Kurt Von­ne­gut. Veel heb ik er ech­ter niet in gele­zen. Op de heen­weg waren we voor­na­me­lijk met de laat­ste voor­be­rei­din­gen van de work­shop bezig. Van­we­ge de ver­tra­ging zou­den we niet meer naar kan­toor gaan, dus toen moest het onder­weg in het vlieg­tuig en later in het hotel. Pas op de weg terug naar Dort­mund ben ik erin begon­nen. Een won­der­lijk ver­haal waar­van ik dacht dat ik het al ooit gele­zen had maar dat lijkt toch niet zo te zijn. Bil­ly Pilgrim’s ‘So it goes’ deed me aan mijn oma denken.

Een­maal weer thuis heb ik zater­dag­avond Mr. Penum­bra uit­ge­le­zen. Ik had gehoopt dat mijn aan­van­ke­lijk enthou­si­as­me over dit boek mis­schien weer aan­ge­wak­kerd zou wor­den, maar dat bleek niet het geval. Meer plicht­ma­tig dan wat anders las ik door tot het ein­de. Ergens had ik gele­zen dat de laat­ste para­gra­fen van het boek de teleur­stel­ling van het twee­de gedeel­te (die meer men­sen dus blijk­baar voel­den) wis­ten te com­pen­se­ren. Dat is helaas bij mij niet gelukt.

Over het geheel vond ik het een onge­loof­waar­dig boek in de zin dat de hoofd­per­soon wel erg gemak­ke­lijk de ene na de ande­re puz­zel weet op te los­sen. De ene na de ande­re toe­val­lig­heid wordt afge­wis­seld met een stoet van vrien­den die iede­re keer weer over het juis­te talent beschik­ken om hulp te kun­nen bie­den. Al snel erg vermoeiend.

Blij­ven bloggen

Blog­gen in Cluj kwam er pas van op de laat­ste avond in het hotel. Daar­na op vrij­dag naar aan­lei­ding van Bil­ly Pil­grim. Van alle­bei de blog­posts heb ik hier­bo­ven in de tekst al een lin­kje opge­no­men. Het lijkt erop dat twee keer blog­gen (bui­ten het week­over­zicht op zon­dag) tot nu toe mijn gemid­del­de is. Eens zien of ik dat kan vasthouden.

~ ~ ~

PS. De oplet­ten­de lezer zal opge­merkt heb­ben dat ‘Blij­ven teke­nen’ niet meer ver­meld wordt. Pas als ik weer aan ‘Ga teke­nen’ toe­kom zal ik er hier aan­dacht aan beste­den. Tot die tijd, geduld!