Gekortwiekt
Niemand kon ons vertellen hoe oud de wilg achter in de tuin is. Wel dat het hoog tijd was om ‘m flink te knotten. Er was anders het gevaar dat door overgewicht de boom zou gaan splijten. Met alle gevolgen van dien.
We hadden contact opgenomen met de dierentuin in Arnhem om te vragen of zij een container wilden leveren voor de takken. Die kunnen dan aan de olifanten gevoerd worden. En wij besparen de kosten van het laten afvoeren. Jammer genoeg waren zij niet geïnteresseerd. Ze hadden meer dan voldoende aanbod. De olifanten kregen het niet weggegeten.
De wilg werd hoe dan ook geknot. Zelf moesten we vandaag allebei werken. Ik had er anders graag bij willen zijn om getuige te zijn van hoe behendig de bomenkapper deze knipbeurt op grote hoogte wist uit te voeren. In de ochtend kregen we een filmpje en enkele foto’s doorgestuurd. Het ging in rap tempo.
Toen ik ’s avonds nog even ging kijken was de kale wilg dus geen verrassing meer. Toch is het een vreemd gezicht. Hoewel we slechts een paar dagen de sleutel hebben, waren we al helemaal gewend aan deze imposante boom. Hopelijk laten de nieuwe scheuten niet al te lang op zich wachten. Mocht het een warme zomer worden dit jaar dan is het lekker vertoeven in de schaduw van een wilg.
En opnieuw heb ik er weer een stapel boomstammetjes bij gekregen waarop ik me kan uitleven met mijn hakbijl als training voor de survivalrun.
